responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : شرح چهل حديث( اربعين حديث) نویسنده : الخميني، السيد روح الله    جلد : 1  صفحه : 227

آن را [1] و رحمت در آن نازل نشده مگر ذره‌اى نسبت به عوالم ديگر، اين همه رحمت و نعمت الهى و لطف و بخشش ذات مقدس سر تا پاى همه را فرا گرفته، و هر چه پيدا و ناپيداست سفره نعم و عطاى حضرت بارى تبارك و تعالى است كه اگر جميع عالم بخواهند به شمه‌اى از نعمت و رحمت او احاطه كنند نتوانند، پس چه خواهد بود در عالمى كه عالم كرامت و مهمانخانه عطاى ربوبيت و جايگاه رحمت و بسط رحيميت و رحمانيت است، شيطان حق دارد طمع به رحمت كند و اميد عطاى حق نمايد.

پس، حسن ظن خود را به حق كامل كن و اعتماد به فضل او نما، إنَّ اللَّه يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا [1]. خداى تعالى جميع گناهان را بيامرزد و همه را در بحر عطا و رحمت خود مستغرق نمايد. تخلف در «وعده» حق محال است، گر چه تخلف در «وعيد» ممكن است و چه بسا بسيار واقع شود. پس دل خوش دار به رحمت كامل او كه اگر رحمت حق شامل حالت نبود مخلوق نبودى. هر مخلوقى مرحوم است:

وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ كُلَّ شَىْ‌ءٍ. [2]

فصل در فرق بين رجا و غرور است‌

ولى اى عزيز ملتفت باش كه «رجا» را از «غرور» تميز دهى. ممكن است اهل غرور باشى و گمان كنى اهل رجا هستى. و تميز آن از مبادى آن سهل است: ببين اين حالتى كه در تو پيدا شده و بدان خود را راجى مى‌دانى از تهاون به اوامر حق و كوچك شمردن حق و اوامر او پيدا شده، يا از اعتقاد به سعه رحمت و عظمت آن ذات مقدس؟ و اگر تميز آن نيز مشكل است، از آثار مى‌توان تميز داد: اگر عظمت حق در دل باشد و قلب مؤمن به احاطه رحمت و عطاى آن ذات مقدس باشد، قيام به اطاعت و عبوديت مى‌كند، چون تعظيم و عبادت عظيم و منعم از فطريات است و تخلف ناپذير است، پس اگر با قيام به وظايف عبوديت وجد و جهد در طاعت و عبادت، اعتماد به اعمال خود نداشته باشى و آنها را به چيزى نشمرى و اميد به رحمت حق و فضل و عطاى او داشته باشى و خود را به واسطه اعمال خود مستوجب هر ذمّ و لوم و سخط و غضب بدانى و تكيه گاه تو رحمت وجود جواد على الاطلاق باشد، داراى مقام «رجا» هستى، و شكر خداى تبارك و تعالى كن و از ذات مقدس‌


[1] چنانچه در روايت آمده است: فما لها عند اللّه عزّ و جلّ قدر و لا وزن، و لا خلق فيما بلغنا خلقا أبغض إليه منها، و لا نظر إليها مذ خلقها. پيش خداوند عز و جل دنيا را ارج و بهايى نيست، و خداى تعالى بين موجوداتى كه آفريده و خبر آن به ما رسيده، موجودى نيافريده است كه پيش او از دنيا مبغوضتر باشد، و خداوند از وقتى كه دنيا را آفريده در او نظر نكرده است.) بحار الانوار، ج 70، ص 110، «كتاب ايمان و كفر»، باب 122، حديث 109.

[2] اقتباس است از اين آيه شريفه: وَ اكْتُبْ لَنا في هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى الاخِرَةِ إنّا هُدْنا إلَيْكَ قالَ عذابي اصيبُ بِهِ مِنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتي وَسِعَتْ كُلَّ شَىْ‌ءٍ ... (و تقدير فرما براى ما در اين دنيا نيكويى و در آخرت هم كه ما به سوى تو هدايت يافته‌ايم. فرمود عذاب من به هر كه خواهم رسد و رحمت من همه چيز را در بر گرفته است). (اعراف- 156).

______________________________

[1] (زمر- 53).

نام کتاب : شرح چهل حديث( اربعين حديث) نویسنده : الخميني، السيد روح الله    جلد : 1  صفحه : 227
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست