است كه بنده آنچه را كه حق اختيار مى‌كند، انتخاب نمايد.

اخلاص‌

در لغت، خالص گردانيدن است و در اصطلاح، به معنى تصفيه عمل از تمام شوايب است.

ارم‌

باغى است كه شدّاد، مستبدّ ظالمى در يمن، در صحراى يمن (جنوب جزيرة العرب) براى معارضه و برابرى با بهشت خداوند بنا نهاد؛ گاه مقصود از باغ ارم، بهشت موعود است.

اژدها

مارى افسانه‌اى، بس بزرگ و هولناك؛ كه در اصطلاح، كنايه از «نفس امّاره» است.

اسامى‌

در بيشتر منابع عرفانى، مقصود از اسامى، همان «اسماء اللّه» است.

اسرار

جمع «سرّ» به معنى راز است. و آن، گفت و گوى خاصّى است كه در ميان مراد و مريد برقرار است. در معنى اخصّ، رازهاى بين خداوند و بنده اوست.

اسفار

آثار معروف صدر المتألّهين (ملّا صدرا) كه هنوز در حوزه‌ها تدريس مى‌شود. در عرفان، مراد سفرهاى روحانى از خلق به حق، از حق به خلق، از خلق در حق و از حق در خلق است.

اسم اعظم‌

بعضى گويند: همه اسامى خداوند، اسم اعظم‌اند. عدّه‌اى- از جمله ميبدى- گفته‌اند كه اسم اعظم مختفى از خلق است و رازى است بين ولىّ خدا و او. برخى هم گويند: اسم اعظم، كلمه‌ى «اللّه» است.

اسماء حسنى‌

نامهاى نيكوى خداوند؛ اهل معرفت گويند:

همه نامهاى خداوند، حسنى است.

اشارت‌

در لغت، نشان دادن كسى يا چيزى با چشم يا انگشت؛ به رمز گفتن. در اصطلاح، خبر دادن از مراد است بدون عبارت و الفاظ.

اصحاب طريقت‌

در لغت به معنى «ياران راه» است و در بيان عرفا، آن كسان‌اند كه در «سلوك الى اللّه» مجاهدت كنند.