جُز ياد تو در دلم قرارى نبود

اى دوست بجز تو غم‌گسارى نبود

ديوانه شدم ز عقل بيزار شدم‌

خواهان تو را بعقل كارى نبود

با چشمِ منى جمال او نتوان ديد

با گوش توئى نغمه او كس نشنيد

اين ما و توئى مايه كورى و كرى است‌

اين بُت بشكن تا شودت دوست پديد