ما ندانيم كه دلبسته اوئيم همه‌

مست و سرگشته آن روى نكوئيم همه‌

فارغ از هر دوجهانيم و ندانيم كه ما

در پى غمزه او باديه پوئيم همه‌

ساكنان در ميخانه عشقيم مُدام‌

از ازل مست از آن طرفه سبوئيم همه‌

هرچه بوئيم ز گلزار گلستان وى است‌

عطر يار است كه بوئيده و بوئيم همه‌

جُز رُخ يار جمالى و جميلى نبود

در غم اوست كه در گفت و مگوئيم همه‌

خود ندانيم كه سرگشته و حيران همگى‌

پى آنيم كه خود روى به روئيم همه‌