سوسیالیسم زاییدند که روز اوّلی بود که نطفه در رحمشان منعقد شده بود. الآن عقب ماندهترین کشورها کشورهایی هستند که به سوسیالیسم گرایش دارند.

مائو در چهار رساله فلسفی در کمال صراحت، بدون اینکه اسم مارکس را بیاورد، میگوید: اینکه تضادّ عمده را تضادّ اقتصادی بدانیم در همه جا درست نیست؛ در یک جا تضادّ عمده تضادّ فکری است، یک جا با اقتصاد میتوان روبناها را درست کرد و یک جا هم اوّل باید نظام اجتماعی را تغییر داد بعد نظام اقتصادی عوض میشود. و این یعنی پوچ.

امروزه حرفی پوچتر از حرف زیربنا و روبنا نیست و با کمال تأسّف بعضی از جوانهای ما هنوز این حرف را یک حرف علمی تلقّی میکنند، و عجیبتر این است که عدّهای میخواهند اسلام را هم با این حرفها تطبیق بدهند، میگویند اسلام هم اقتصاد را زیر بنا میداند!! اینها نه اسلام را میشناسند نه مارکسیسم را. این حرف در میان خودشان و در دنیا پنبهاش زده شده است و تنها جنبه تبلیغی آن باقی مانده است. چون حرف رهبر و ایدئولوگ اصلی آنهاست نمیخواهند آن را رد کنند و به روی خودشان بیاورند و ناچارند در تبلیغات خود از آن یاد کنند.

چرا مارکسیستها تاریخ را تاریک معرّفی می کنند؟

مارکسیستها کوشش دارند تاریخ بشریت را سیاه و ظلمانی جلوه دهند، تاریخ را تاریک معرّفی کنند. آنها فقط فجر تاریخ یعنی دوره اشتراک اوّلیه را نورانی به حساب میآورند و همچنین نهایت تاریخ یا دوره کمون ثانویه را! و تمام تاریخ بشریت را از بدو پیدایش مالکیت خصوصی، دوره حکومت باطل و ظلم و فساد و شرارت و خونریزی و خدعه و نیرنگ و دروغ میپندارند و جریانهای حقیقی را که در تاریخ بشریت پیدا شده چنین توجیه میکنند: این جریانها نیرنگ بوده است، ظلمتی بوده است بر روی ظلمتها؛ حتّی ادیان و پیامبران نقشی نداشتهاند؛ اینها بشر را نساختهاند، بشر اینها را ساخته و اینها وسیلهای بودهاند در دست بشر برای ظلمها و تحمیقها، و تریاک تودهها بودهاند؛ اگر کسی دم از عدالت و حق زده حتماً کاسهای زیر نیم کاسهاش بوده است؛ مگر چنین چیزی امکان دارد که در دوره مالکیت خصوصی کسی واقعاً طرفدار حقّ و حقیقت و عدالت باشد؟