ب . ولاء اثباتی خاص

ولاء اثباتی خاص، ولاء اهل البیت (علیهم السّلام) است. در اینکه پیغمبر اکرم مسلمانان را به نوعی ولاء نسبت به خاندان پاک خود خوانده و توصیه نموده است جای بحث نیست؛ یعنی حتّی علمای اهل تسنّن در آن بحثی ندارند. آیه ذوی القربی (قُلْ لا اسْئَلُکمْ عَلَیهِ اجْراً) [1] ولاء خاص را بیان میکند. آنچه در حدیث معروف و مسلّم غدیر نیز آمده است که با این عبارت است:«مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ» خود بیان نوعی از ولاء است که بعداً توضیح داده میشود.

آیه کریمه:«انَّما وَلِیکمُ اللَّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ امَنُوا الَّذینَ یقیمونَ الصَّلاةَ وَ یؤْتونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکعونَ» [2] (ولی تان خداست و فرستادهاش و آنان که ایمان آوردهاند که نماز را به پا میدارند و زکات را در حال رکوع ادا میکنند) به اتّفاق فریقین در مورد علی (علیه السّلام) نازل گشته. طبری روایات متعدّدی را در این باره نقل میکند [3] و زمخشری که از اکابر علمای اهل تسنّن است به طور جزم میگوید: