1 آیا منشأ اعتقاد به درس ناخواندگی پیغمبر تفسیر کلمه « امّی » بوده است؟

ادّعای این دانشمند که میگوید منشأ اعتقاد مسلمانان به درس ناخواندگی پیغمبر فقط تفسیر کلمه «امّی» بوده است بیاساس است، زیرا:

* اوّلًا، تاریخ عرب و مکه مقارن ظهور اسلام گواه قاطع بر درس ناخواندگی پیغمبر است. قبلًا توضیح دادهایم که وضع خواندن و نوشتن در محیط حجاز، مقارن ظهور اسلام، آنچنان محدود بوده است که نام فرد فرد کسانی که با این صنعت آشنا بودند به واسطه کثرت اشتهار در متون تواریخ ثبت شده است و احدی پیغمبر را جزء آنان به شمار نیاورده است. فرضاً در قرآن اشاره و یا تصریحی به این مطلب نمیبود، مسلمین مجبور بودند به حکم تاریخ قطعی قبول کنند که پیغمبرشان درس ناخوانده بوده است.

* ثانیاً، در خود قرآن آیه دیگری هست که از آیات سوره اعراف که در آنها کلمه «امّی» به کار رفته است صراحت کمتری ندارد. مفسّران اسلامی در مفهوم کلمه «امّی» که در آیات سوره اعراف هست کم و بیش اختلاف نظر دارند، ولی در مفهوم این آیه از نظر دلالت بر درس ناخواندگی پیغمبر اکرم هیچ گونه اختلاف نظر ندارند. آن آیه این است:

وَ ما کنْتَ تَتْلوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِیمینِک اذاً لَارْتابَ الْمُبْطِلونَ [1].

تو پیش از نزول قرآن هیچ نوشتهای را نمیخواندی و با دست راست خود (که وسیله نوشتن است) نمینوشتی. و اگر قبلًا میخواندی و مینوشتی، یاوه گویان شک و تهمت به وجود میآوردند.

این آیه صراحت دارد که پیغمبر، قبل از رسالت نه میخوانده و نه مینوشته