[ مقدمه ]

ایمان به غیب « (*)» بسم اللّه الرحمن الرحیم الحمد للّه رب العالمین باری الخلائق اجمعین و الصلوة و السلام علی عبد اللّه و رسوله، و حبیبه و صفیه، و حافظ سره و مبلغ رسالاته، سیدنا و نبینا و مولانا ابی القاسم محمد (ص)، و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم:

الَّذینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَ یقیمُونَ الصَّلوةَ وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ ینْفِقُونَ [1].

در عرف ما این طور معروف است که به بعضی از افراد میگوییم «مؤمن».

میگوییم فلان کس مرد مؤمنی است. مقصود این است که مرد عابد و متعبّدی است؛ یعنی واجباتش را انجام میدهد، مستحبّات را هم زیاد انجام میدهد، زیارت میرود،