اوست که مورچه ضعیف را اینقدر توانا و دانا آفرید و راهیابی در وجود او قرار داد که سالها بشر مطالعه میکند و حیرت بر حیرتش میافزاید.

زندگی مورچه از نظر علی ( ع )

علی (ع) در نهج البلاغه میفرماید:

انظروا الی النّملة فی صغر جثّتها و لطافة هیئتها لا تکاد تنال بلحظ البصر و لا بمستدرک الفکر، کیف دبّت علی أرضها و صبّت علی رزقها.

در کار مورچه دقیق شوید، ببینید این حیوان به این کوچکی چه جور در روی زمین تکاپو میکند و دنبال روزی خود میرود. عشق و الهامی او را هدایت میکند که با نقشه و حساب، روزی خود را تهیه میکند و آن را نگهداری میکند.

دانشمندان حیوان شناس که در این زمینه مطالعاتی کردهاند میگویند بعضی از مورچهها در بعض صحاری هستند که برای تهیه روزی خود به پیدا کردن دانهها قناعت نمیکنند، بلکه مزارعی ترتیب میدهند و قارچ در آن میکارند و به مصرف غذایی خود میرسانند. و عجیبتر اینکه میگویند یک دسته از مورچگان بعضی حشرات را اهلی میکنند. همان طوری که انسان، اسب و گاو و گوسفند را اهلی کرده و از شیر آنها استفاده میکند، مورچگان هم از یک شیره شیرینی که از این حشرات میدوشند استفاده میکنند.

تنقل الحبّة إلی حجرها و تعدّها فی مستقرّها، تجمع فی حرّها لبردها، و فی وردها لصدرها.

دانه را به لانه خود میبرد و آن را در جای مناسبی که فاسد نشود جا میدهد، جایی که رطوبت آن را فاسد نکند، و حتّی آن را میشکافد که سبز نشود و نروید.

باز دانشمندان حشره شناس گفتهاند یک طایفه از مورچگان هستند که دارای زندگانی اجتماعی منظّمی هستند و هر دسته وظیفهای دارند که باید انجام دهند. یک دسته کارگرند که دانه جمع میکنند و به لانه میآورند تا در زمستان سایرین از آن