ولی او با توبه خود اشتباه خودش را جبران کرد، خدای متعال هم از او پذیرفت.

«فَاجْتَبیهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّالِحینَ» خدا او را اختیار و انتخاب کرد و برگزید و او را از صالحان قرار داد، بنابراین جبران شد.

آیه ماقبل آخر این سوره آیه معروف است: وَ انْ یکادُ الَّذینَ کفَروا لَیزْلِقونَک بِأبْصارِهِمْ لَمّا سَمِعُوا الذِّکرَ وَ یقولونَ انَّهُ لَمَجْنونٌ. ترجمه آیه این است: و نزدیک است که این کافران تو را با چشمهای خود بلغزانند، آن وقتی که آیات قرآن را میشنوند، و اینها میگویند که او (یعنی تو) یک دیوانه و جنزده است. البته در اینجا مقصود این است که اگر یک جنبههای غیرعادی در این میبینید، اینها الهامات و القائاتی است که شیاطین به او میکنند؛ لهذا بعد میفرماید:«وَ ما هُوَ الّا ذِکرٌ لِلْعالَمینَ» خیر، اینها جز ذکری و تذکری و تنبّهی و القائی که از ناحیه پروردگار برای همه جهانیان است چیز دیگر نیست.

این، ترجمه تحتاللفظی آیه بود. درباره مفاد این آیه کریمه، مفسرین دو جور تفسیر کردهاند.

تفسیر اوّل

بیشتر مفسرین- که شاید قدما اینطور بودند- این آیه را فقط به این معنی گرفتهاند که قرآن میخواهد بفرماید که این کافران یک عناد و غیظ و حسادتی با تو دارند.

دشمن وقتی که در مقابل دشمن قرار میگیرد، اگر در برنامه خودش فاتح و پیروز بشود و اگر احساس شکست در طرف بکند از غیظ و خشمش کاسته میشود. از کلمات امام حسین علیه السلام است که:«الْقُدْرَةُ تُذْهِبُ الْحَفیظَةَ» یعنی قدرت و توانایی و نیرومندی، خشم و کینه و حقد را از بین میبرد؛ و لهذا انسانها به هر اندازه از نظر روحی قویتر باشند عقده کمتری دارند، و هر چه انسان از نظر روحی ضعیفتر باشد و در خودش در مقابل دیگران بیشتر احساس ضعف کند عقده بیشتری در روحش هست. آدم قوی، بیعقده است و آدم ضعیف است که دچار عقدههای زیاد میشود.

همچنین هر آدمی هر قدر عقده و غیظ و خشم داشته باشد، وقتی که در مقابل طرف قرار میگیرد، به هر اندازه که احساس پیروزی در خود و ضعف در طرف مقابل کند از عقدهاش کاسته میشود، چون احساس قدرت در خودش میکند و احساس ضعف در طرف دیگر، و این از عقده میکاهد؛ و به هر اندازه که در خودش احساس