اینها خوب هستند. البته اینکه ما در دنیا وظیفه احترام ظاهری داشته باشیم یک مسأله است و اینکه اعتقاد داشته باشیم که اینها در آخرت نزد پیغمبر هستند مسأله دیگری است.

مثَل به زن فرعون، در نقطه مقابل

قرآن به دنبال این مثل، مثل دیگری ذکر میکند. همانطور که یک همسر ناپاک به دلیل همسری با یک مرد پاک تبرئه نمیشود، یک همسر پاک هم به دلیل همسری با یک مرد ناپاک، ناپاک نمیشود.«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذینَ امَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ» و مثلی میآورد از اهل ایمان (بنا بر تفسیری) و برای اهل ایمان (بنا بر تفسیر دیگری). زن فرعون را مثل میآورد ... [1] حال او چه کرده است؟ زن فرعون، یعنی ملکه زمان خود، و ملکه زمان خود قهراً یعنی مرفهترین زن زمان خود و دارای همه نوع وسایل و امکانات. این زن از همه این وسایل و از همه این تعلقات میگسلد و به عقیده و ایمان خدا میپیوندد. حس میکند که موسی علیه السلام که برای واژگون کردن این بساطی که خودش حداکثر استفاده را از آن میکند آمده، بر حق است. به دعوت موسی ایمان میآورد و از تمام این تعلقات میگسلد. فرعون میفهمد که همسرش به دشمنش ایمان آورده است. او را به بدترین عقوبتها معاقب میکند. فرعون گفت: او نباید به طور عادی اعدام شود و به دار کشیده شود؛ بعضی گفتهاند دستور داد او را در جایی بنشانند و بعد سنگ بسیار بزرگی از بالا روی او پرت کنند تا در زیر سنگ له شود و بعضی نوشتهاند دستور داد این زن را با چهار میخ به روی زمین کوبیدند. در قدیم معمول بود که با ریسمان به دار نمیکشیدند؛ تنه درختی انتخاب میکردند، بعد در حالی که فرد زنده بود میخ آهنی به بدنش میکوبیدند به طوری که از بدنش وارد آن درخت میشد و او را چهار میخ میکردند و خلاصه به درخت میخکوب میشد.

بعد همینطور میماند و مدتی خون از بدنش میرفت تا وقتی که میمُرد. فرعون دستور داد همسرش را بخوابانند و او را چهار میخ کنند و بعد یک سنگ آسیابمانندی روی سینهاش بگذارند تا جان بدهد.

هیچ یک از اینها تأثیری در وضع روحی این زن نکرد. گفت: خدایا من را از