را میخواهید.

برای انسان- چون در دنیا لذت و اثر این چیزها را چشیده است و به واسطه کوتاهی فکرش- جاذبه اینها بیشتر است. اینها جاذبه داشته باشد عیب ندارد، نقص در این است که آنها برایش کم جاذبه دارد. ولی قرآن میفرماید: حقیقت این است که فوز عظیم آن است، اما منحصر به آن نیست. این ایمان و این عمل که ما پیشنهاد میکنیم، اثرش فقط در دنیای دیگر ظاهر نمیشود، بلکه سعادت دنیا را هم که شما خیلی دوست دارید دربردارد. در آیه شریفه فوز را با «ذلک» به صورت بعید ذکر کرده که [مفید] تفخیم است. فوز عظیم و بزرگ آن است؛ وقتی که آنجا بروید میفهمید که اصلًا دنیا در مقابل آن به حساب نمیآید ولی در عین حال این مطلب را هم بدانید که آن امر دیگری که مورد علاقه شماست یعنی پیروزی و گشودن سرزمینها و فاتح شدن و منصور شدن، آن هم هست.«وَ أُخْری تُحِبّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَریبٌ». گفتهاند در اینجا «نعمت» و یا «خصلت» در تقدیر است: و یک خصلت دیگر و یک نعمت دیگر که شما از ته دل آن را بسیار دوست دارید و دلتان میخواهد که در پرتو ایمان و عمل به آن برسید نصرت و فتح است که آن هم برای شما هست.

پس خلاصه مطلب این شد که این معامله را انجام دهید تا هم آخرت را که اینقدر عظیم و بزرگ است داشته باشید و هم دنیا را که مورد علاقه شماست. پس این پیام پیامی است که در آنِ واحد، هم سعادت دنیای شما را تأمین میکند و هم سعادت آخرت شما را.

تفاوت نصر و فتح

در آیه مذکور کلمات «نصر» و «فتح» آمده است. نصر و فتح معانی نزدیک به یکدیگر دارند ولی با هم متفاوتند. در سوره نصر میخوانیم:«اذا جاءَ نَصْرُاللَّهِ وَ الْفَتْحُ» که این دو کلمه در آنجا هم آمده است. غلبه از آن جهت که غلبه بر انسانهای دشمن است نصر است و شاید ترجمه صحیحش همان کلمه پیروزی باشد، ولی غلبه بر سرزمین دشمن و زیر تسلط گرفتن سرزمین دشمن، فتح است که ترجمهاش گشودن است.«إذا جاءَ نَصْرُاللَّهِ» یعنی آنگاه که پیروزی حق برسد و بر دشمن پیروز شوید، «وَالْفَتْحُ» و آنگاه که آن سرزمین خاص را- که گفتهاند اشاره به مکه است-