�

نظر قرآن درباره قلب

شاید نیازی به توضیح نباشد که مقصود از قلب در اصطلاح عرفانی و ادبی، آن عضو گوشتی که در سمت چپ بدن واقع شده و همچون یک تلمبه خون را در رگها جاری میسازد نیست. مثلًا در این تعبیر قرآن: «انَّ فی ذلِک لَذِکری لِمَنْ کانَ لَهُ قَلْبٌ» [1] و یا در این تعبیر عرفانی بسیار لطیف حافظ:

روشن است که منظور از دل و قلب، حقیقتی متعالی و ممتاز است که بکلی با این عضو بدن تفاوت دارد. و همین طور آنجا که قرآن از بیماری دلها یاد میکند: «فی قُلوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً» [2] معالجه این بیماری از پزشک امراض قلب ساخته نیست؛ اگر پزشکی بتواند این نوع بیماریها را علاج کند بیشک میباید متخصص دردهای روحی باشد.

. ق/ 37 [در این سخن برای آن که دارای قلب است بیداری و آگاهی وجود دارد.]