�

تفسیر سوره دخان (2)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

الحمد للَّهرب العالمین ... اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم:

وَ ما خَلَقْنَا السَّمواتِ وَ الْارْضَ وَ ما بَینَهما لاعِبینَ. ما خَلَقْناهُما الّا بِالْحَقِّ وَ لکنَّ اکثَرَهُمْ لایعْلَمونَ. انَّ یوْمَ الْفَصْلِ میقاتُهُمْ اجْمَعینَ. یوْمَ لا یغْنی مَوْلی عَنْ مَوْلی شَیئاً وَ لا هُمْ ینْصَرونَ. الّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ انَّهُ هُوَ الْعَزیزُ الرَّحیم [1].

در دو سه آیه پیش، قرآن کریم از کافران نقل کرد: «انَّ هؤُلاءِ لَیقولونَ انْ هِی الّا مَوْتَتُنَا الْاولی وَ ما نَحْنُ بِمُنْشَرینَ» [2]. خلاصه حرفشان این است که قیامتی و حشری و نشری در کار نیست، جز همین مردن که یک امر واقعشدنی است چیز دیگری نیست، مردن است و دیگر بعد از مردن حیات و زنده شدن و این چیزها در کار نیست. انکار صریحی بود از قیامت. بعد از دو آیه، این آیهای که الآن قرائت کردیم