وارث این بهشت هستید.

تعبیر « ارث » در قرآن

در قرآن این تعبیر در چند جا هست؛ از جمله در سوره مبارکه «قَدْ افْلَحَ الْمُؤْمِنون» تعبیر «ارث» به کار برده شده؛ میگوید مؤمنین وارث فردوساند، وارث بهشت هستند. در آن سوره میخوانیم: «قَدْ افْلَحَ الْمُؤْمِنونَ. الَّذینَ هُمْ فی صَلاتِهِمْ خاشِعونَ.

وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضونَ. وَ الَّذینَ هُمْ لِلزَّکوةِ فاعِلونَ. وَ الَّذینَ هُمْ لِفُروجِهِمْ حافِظونَ الّا عَلی ازْواجِهِمْ اوْ ما مَلَکتْ ایمانُهُمْ فَانَّهُمْ غَیرُ مَلومینَ. فَمَنِ ابْتَغی وَراءَ ذلِک فَاولئِک هُمُ الْعادونَ. وَ الَّذینَ هُمْ لِاماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعونَ. وَ الَّذینَ هُمْ عَلی صَلَواتِهِمْ یحافِظونَ» بعد میفرماید: «اولئِک هُمُ الْوارِثونَ. الَّذینَ یرِثونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فیها خالِدونَ» [1] اینها هستند که وارث بهشت هستند.

اینجا میفرماید این بهشتی است که وارثش شما هستید. مفسرین در اینجا بحث کردهاند که یعنی چه شما وارث هستید؟ ارث را در جایی میگویند که یک چیزی مال کس دیگر باشد، او برود و آنچه که مال او هست به دیگری منتقل بشود.

بعضی گفتهاند که این از آن نظر است که هر کسی خانهای در بهشت دارد، یعنی برای هرکسی جا در بهشت معین شده، ولی آنهایی که به موجب اعمال بد خودشان محروم میمانند و جهنمی میشوند از خانه اصلی خودشان جدا میشوند، آنچه که به آنها داده نشده به اینها داده میشود و اینها وارث آنها میشوند. این خیلی به نظر بعید میآید، چون اصلًا تمام بهشت را میگوید شما وارث این بهشت هستید. بعضی گفتهاند که اصلًا «اورِثَ» مفهوم ارث ندارد، اعطاء است؛ یعنی این بهشتی است که به شما اعطا شده. این هم بعید به نظر میرسد که با کلمه «ارث» بیان شده باشد. علتش یک چیز دیگر است، چون ما این تعبیر را درباره خود خدا داریم: «انّا نَحْنُ نَرِثُ الْارْضَ وَ مَنْ عَلَیها» [2]. این نکتهای است، درست توجه کنید. مالک اصلی همه چیز در حاقّ واقع، در دنیا و آخرت خداست (در این حرفی نیست) یعنی هیچ وقت خدا چیزی را از مِلک خودش خارج نکرده اگر به دیگری داده، و این تعبیر از