دو جنسی است- در همه جاندارها عوض کردید، اینجا هم میتوانید عوض کنید.

ثانیاً این خودش یک امری است که به این وسیله ارزش جنس ماده بالا رفته است؛ یعنی جنس نر جوری خلق شده است که طالب است و باید رضایت جنس ماده را به دست بیاورد و به همین دلیل جنس نر همیشه خود را در خدمت جنس ماده قرار میدهد. در بسیاری از حیوانات و از آن جمله انسان نفقه جنس ماده بر عهده جنس نر است (در حیوانات لااقل در مدت بارداری یا در مدتی که جنس ماده روی تخم میخوابد این طور است). احساسات جنس نر جوری آفریده شده است که همین قدر که جنس ماده به همسری او رضایت دهد جنس نر حاضر است خود را در خدمت او قرار دهد، و اینها بر اساس حکمتهای بسیار بزرگی در عالم است.

فلسفه مَهر

«مَهر» هم از همین قبیل است. این که گفتهاند مرد یک چیزی را به عنوان «صُداق» قرار بدهد، بر اساس همین اصل و ناموس [1] است؛ یعنی زن باید در مقامی خودش را معرفی کند که بگوید این تو هستی که به من نیاز داری و نه من به تو، و جنس مرد باید در شکلی ظاهر شود که اوست که باید چیزی به زن نثار کند تا زن در مقابل او «آری» بگوید. مرد باید به او هدیه ببخشد. قرآن هم صداق را به عنوان «نِحله» یعنی یک تعارف بیان میکند. اشتباه میکنند کسانی که میگویند «مهر» یعنی ثمن، یعنی بها، یعنی پول برای خرید. نه، قرآن میگوید این نِحله و هدیه است [همان طور که] وقتی شما میخواهید کسی را راضی کنید به شکلی که نیاز شما را رفع کند، شما به او هدیه میدهید نه او به شما.

تعبیر دیگر قرآن «صداق» است. صداق یعنی [مرد] چیزی میدهد به علامت این که علاقه من علاقه راستین است، صادقانه است، دروغین نیست، برای شهوترانی نیست، برای همسری است، برای فریب دادن نیست، از روی حقیقت است.

اساساً وضع زن با مرد در اصل خلقت متفاوت است و به همین دلیل، این زن است که خودآرایی میکند برای جلب مرد. مرد هرگز با خودآرایی نمیتواند نظر زن