«نفس واحد» هستید. به قول مولوی: «مؤمنان هستند نفس واحده». همه مسلمانها و مؤمنین باید این طور حساب کنند که اعضای یک پیکرند. اگر تهمتی به یک مؤمن زده میشود، هر مؤمنی آن را به خودش تلقی کند، بگوید به او تهمت زدی پس به من تهمت زدی.

این یک نکته، که به جای این که بگوید چرا به برادران مؤمن گمان خیر نبردید، میگوید: چرا به خودتان گمان خیر نبردید؟ یعنی مسلمان، «من» و «او» نباید داشته باشد، مسلمان باید بداند عِرض برادر مسلمان عِرض اوست، آبروی برادر مسلمان آبروی خودش است.

2. ایمان، ملاک وحدت

نکته دوم این که همچنین نمیگوید چرا «شما» به خودتان گمان خوب نبردید؟

میگوید: چرا «مؤمنین و مؤمنات» به خودشان گمان خوب نبردند؟ اولًا زن و مرد را با هم ذکر میکند، یعنی زن و مرد ندارد، و ثانیاً کلمه «ایمان» را دخالت میدهد؛ میخواهد بگوید ایمان ملاک وحدت و اتحاد است، مؤمنان از آن جهت که مؤمناند نفس واحد هستند، یعنی ملاک وحدت و اتحاد را هم بیان میکند. در واقع میخواهد بگوید: ای مردان مؤمن و ای زنان مؤمن، آیا اگر به شما چنین تهمتی زده بودند حاضر بودید تهمتی را که به خودتان زدهاند بازگو کنید؛ هر جا بنشینید بگویید به من چنین تهمتی زدهاند و درباره من چنین حرفی میزنند؟ هیچ وقت درباره خودتان چنین سخنی میگفتید؟ چطور اگر درباره شما حرفی بزنند خودتان میفهمید که باید سکوت کنید و حرف بدی را که مردم برای شما جعل کردهاند دیگر خودتان اشاعه نمیدهید و میفهمید که باید آن را دفن کنید، پس چرا وقتی که درباره برادران و خواهران مؤمن خودتان حرفی را میشنوید، همان کاری را که درباره خودتان میکنید درباره آنها نمیکنید؟ لَوْلا اذْ سَمِعْتُموهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِانْفُسِهِمْ خَیراً وَ قالوا هذا افْک مُبینٌ. آن وقتی که شنیدید، چرا مؤمنین گمان خوب درباره خودشان نبردند؟ چرا وقتی که شنیدند همان جا نگفتند این یک دروغ بزرگی است که جعل شده؟ پیغمبر اکرم یک ماه یا بیشتر سکوت کرد. مسلمانان غافل به جای این که روز اول بگویند «هذا افْک مُبینٌ» این یک دروغ واضحی است که جعل شده است، مرتب بازگو کردند و گفتند «شنیدیم» و آن را نُقل مجلس خودشان کردند. قرآن میگوید: شما روز اول باید میگفتید «هذا افْک مُبینٌ». پس بعد از این