اکرم عیبجویی کنند که او حرف همه را میشنود، از همه حرفشنوی دارد. بعد آیه میفرماید: قُلْ اذُنُ خَیرٍ لَکمْ بگو او گوش نیکی برای شماست. حال مقصود چیست، بعد برایتان توضیح میدهم. بعد میفرماید: یؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ ...

برای اینکه مفهوم این آیه روشن بشود چند مطلب را باید عرض بکنیم. یکی اینکه از خصوصیات بسیار بارز پیغمبر اکرم این بود که نسبت به همه اصحاب و صحابه خودشان محبت میورزیدند، انواع محبتها، به طوری که اگر حضرت یکی از صحابه را سه روز نمیدیدند یعنی اگر میدیدند که در جلسات مسجد حضور ندارد تفقّد میکردند و میپرسیدند فلانی کجاست، چرا او را نمیبینیم؟ و از خصوصیات هر رهبر بزرگ این است که بیاعتنا به حرف افراد نیست، حرف همه را گوش میکند ولی عمده این است که چگونه تصمیم میگیرد.

سه روش رهبری

بعضیها این جورند که حرف همه را گوش میکنند و چون حرفها ضد و نقیض است طبعاً اینها از خودشان تصمیمی ندارند یعنی رأی و فکرشان به دست دیگران است.

درباره بعضی افراد، گاهی مضمون میگویند که فلان کس عقیدهاش عقیده آخرین کسی است که با او ملاقات کرده، یعنی آخرین کسی که با او ملاقات کرده و حرفهایی به او تلقین کرده عقیده او فعلًا همان عقیده آن شخص است، و اگر کسی دیگر رفت یک حرف دیگر زد باز عقیده او را پیدا میکند. این جور اشخاص اشخاص ضعیفی هستند و این روش روش بسیار بدی است. چنین کسی نمیتواند رهبر باشد، ملعبهای است در دست افراد.

یک عده نقطه مقابل هستند که شخصیت افراد را به هیچ نحو به حساب نمیآورند و برای هیچ کسی هیچگونه احترامی قائل نیستند، حرف هیچ کس را به هیچ شکل گوش نمیکنند؛ اصلًا افراد کوچکترند از اینکه حرفی بزنند و اینها به حرف آنها گوش کنند. این روش هم روش بسیار بدی است و برای یک رهبر عیب بزرگی است و اگر رهبری چنین باشد نمیتواند رهبر باشد؛ رهبری که مردم، تابعهای او، افرادی که تحت نظر او هستند اصلًا امید ندارند که او به حرفشان گوش کند و او از افراد فقط اطاعت میخواهد و بس.

رهبر واقعی آن کسی است که به حرفها گوش میکند ولی در تصمیم خودش