آزادی عقیده

مطلب دیگری که باید عرض کنم و در عصر ما مخصوصاً زیاد مطرح میشود این است که میگویند اینکه اسلام میگوید مشرکینی را که پیمانی با شما ندارند یا پیمانی داشتهاند و آن را نقض کردهاند به هیچ شکل تحمل نکنید؛ به آنها مهلت بدهید، بعد از مهلت اگر توبه کردند و اسلام اختیار نمودند، بسیار خوب، اگر توبه نکردند و سرسختی نشان دادند آنها را بکشید، و اگر آمدند دنبال اینکه حقیقت را بفهمند به ایشان پناه و امنیت بدهید و در غیر این صورت آنها را بکشید، آیا این با اصل آزادی عقیده که امروز جزء حقوق بشر به شمار میرود منافات دارد یا نه؟ و اگر منافات دارد چگونه میشود این مطلب را توجیه کرد؟ یکی از حقوق اوّلی بشر آزادی عقیده است یعنی انسان در عقیده خودش باید آزاد باشد، و قانون حقوق بشر اجازه نمیدهد که متعرض کسی بشوند به خاطر عقیدهای که انتخاب کرده است؛ و حال آنکه قرآن تصریح میکند کسانی که عقیده شرک را پذیرفتهاند شما به هیچ شکل آنها را تحمل نکنید. البته کسانی که عقیده غیر اسلامی دیگری مثل مسیحیت و یهودیت و مجوسیت را اختیار کردهاند، اسلام متعرض آنها نمیشود، ولی نسبت به مشرکین میگوید اگر چنین عقیدهای انتخاب کردهاند شما ابتدا مهلتشان بدهید و در یک شرایط معینی اگر نپذیرفتند آنها را بکلی از بین ببرید. آیا این دستور با این اصل سازگار است یا نه؟ همچنین با اصل دیگری که در خود قرآن هست چطور؟ مگر قرآن نمیگوید: لا اکراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی در کار دین اکراه و اجباری نیست؟ از یک طرف قرآن میگوید در کار دین اکراه و اجباری وجود ندارد و از طرف دیگر در اینجا اعلام به برائت میکند و میگوید: بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ، بعد هم میگوید: فَاذَا انْسَلَخَ الْاشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکینَ حَیثُ وَجَدْتُموهُمْ [هنگامی که این چند ماه گذشت مشرکین را هرجا یافتید بکشید.] چرا؟ «فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکینَ حَیثُ وَجَدْتُموهُمْ» در صورتی که «لا اکراهَ فِی الدّینِ» [این چگونه است؟] مسئله آزادی عقیده، امروز به عنوان حقی از حقوق بشر شناخته شده. میگویند حقی است طبیعی و فطری که هرکسی اختیار دارد هر عقیدهای که دلش میخواهد انتخاب کند. اگر کسی بخواهد به خاطر عقیده شخص دیگر متعرض او بشود، با حقی که طبیعت و به اصطلاح خلقت به بشر داده است مبارزه کرده و در واقع ظلم کرده است.

ولی اساس این حرف دروغ است. بشر حق فطری و حق طبیعی دارد ولی حق