و فریاد میزد: خلیفه مظلوم پیامبر، عثمان، شهید شده است. ایها الناس! مگر میشود خون خلیفه پیامبر هدر رود؟! و بدین وسیله مردم را برای انتقام گرفتن از قاتلین عثمان بسیج مینماید و سپس علی علیه السلام را به عنوان رهبر آنان معرفی میکند!

و حال اینکه کشنده واقعی عثمان خود معاویه است و این کلام علی علیه السلام در نهجالبلاغه است که: وَ هُمْ یطْلُبونَ دَماً هُمْ سَفَکوهُ و نیز میفرماید: «آن روزی که عثمان کمک خواست چرا به او کمک نکردی؟! چون منتظر بودی عثمان کشته شود و از کشتهاش بهرهبرداری کنی.»

جاسوسانی به مدینه فرستاده بود که در حوالی خانه عثمان مراقب باشند؛ وقتی عثمان کشته شد بلافاصله پیراهن خونآلود او را به شام برسانند؛ و جاسوسان این مأموریت را به سرعت انجام دادند و این پیراهن مدتی در مسجد شام آویزان بود و معاویه شخصاً گاه و بیگاه در انظار عموم در پای آن اشک میریخت و در سوگ خلیفه پیامبر بر سر و سینه میزد! و بدین وسیله مردم سادهلوح مسلمان برای خدا و به خاطر خدا تحریک میشدند و در راه خدا خون میدادند و کشته میشدند.

و آخرالامر نیز در صفّین هنگامی که احساس شکست کرد، باز از نقشههای فریبکارانه و منافقانه استفاده نمود و قرآن را بر نیزه کرد؛ یعنی ما تسلیم قرآن هستیم. و علی علیه السلام که میدانست چه نیرنگی در کردار آنان خفته است فریاد میزد:

بزنید و به پیشرفت خودتان ادامه دهید. اما مقدسین نادانی که از خطر منافقین آگاه نبودند فریاد برآوردند که ما با قرآن نمیجنگیم، و اینکه تو میگویی معنایش این است که ما با قرآن بجنگیم. و بدین وسیله حزب اموی خود را نجات داد.

این است خطر هولناک نفاق که قرآن مسلمین را با کلمه الا (آگاه باشید) هشدار میدهد. اسلام هر وقت با کفر روبرو شده شکست داده و هروقت که با نفاق روبرو شده شکست خورده است، چون نفاق از نیروی خود اسلام استفاده کرده و بر ضد آن به کار برده است؛ یعنی لباس اسلام به تن نموده و با آن جنگیده است.

نفاق در هر دوره ای به شکلی ظاهر می شود

مطلب دیگری که میبایستی تذکر دهم این است که خطر نفاق همیشه اسلام را تهدید میکرده است ولی همیشه به یک شکل نبوده بلکه در هر دورهای و هر عصری به شکل تازهای ظاهر گشته است.