ظرفها باید حفظ کنیم تا محتوا و مظروف را از دست ندهیم.

نام « بابک »

اگر ما اسم فردی را که در طول تاریخ از او جز دشمنی و کینه نسبت به اسلام چیز دیگری سراغ نداریم و هیچ فضیلتی در او نمیبینیم جز اینکه با مسلمین میجنگیده، روی بچهمان بگذاریم، مثلًا اسم او را بابک بگذاریم، بچهمان فردا بزرگ میشود، با خود میگوید اسم دوستانم را حسن، حسین، عباس، علی و مرتضی گذاشتهاند، اسم من هم بابک است؛ من هم بروم سراغ هماسم خودم ببینم او کیست. وقتی میرود سراغ او، میبیند در زندگی آن آدم از نظر انسانی چیزی نیست و جز جنایت و مبارزه با اسلام چیز دیگری وجود ندارد. به دروغ از او تعریف میکنند، میگویند بابک با اعراب میجنگید. کجا بابک با اعراب میجنگید؟! بابک با ایرانیها میجنگید نه با اعراب. بابک را ایرانیها کشتند و دویست و پنجاه هزار کشته دادند. عرب که اصلًا یک نژاد کوچکی بود و افراد زیادی نداشت. سردارشان یک ایرانی به نام افشین بود که با بابک میجنگید، نفراتش هم همه ایرانی بودند.

تاریخ را شما بخوانید! میبینید شعارها ایرانی است، اسمها همه ایرانی است.

ایرانیهایی که با بابک میجنگیدند گرزی داشتند اسمش را گذاشته بودند کافرکوب.

بابک با اسلام و مسلمین میجنگید، با عرب نمیجنگید، عربی در کار نبود. معتصَم خلیفه بود ولی او که با معتصم [نمیجنگید.] اگر ایرانیهای مسلمان بابک را یک عنصر ضد اسلامی تشخیص نمیدادند که با او به نفع معتصم نمیجنگیدند. ایرانیها از معتصم نهایت تنفر را داشتند ولی حاضر نبودند به قیمت جنگیدن با معتصمها بیایند بابکها را تأیید کنند. میدیدند اگر امر دائر بشود میان بابک و معتصم، باز معتصم از بابک بهتر است.

بچهای بزرگ میشود در حالی که میبیند اسمش بابک است. طبعاً در او یک احساس علاقهای نسبت به هماسمش پیدا میشود و بسا هست که بعد، همین اسمگذاری این بچه را منحرف کند. یا میبیند اسمش اسم یک گبر آتشپرستی است که در چهارهزار سال پیش وجود داشته است. شوخیبردار نیست. اسلام است. ما باید شعارهای اسلامی را حفظ کنیم. اگر اسلام را میخواهیم باید شعارهایش را هم حفظ کنیم، اگر نمیخواهیم حساب دیگری است. من با کسانی دارم حرف میزنم