السَّمواتِ وَ الْارْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَک فَقِنا عَذابَ النّارِ [1].

همانا در خلقت این آسمانها و زمین نشانههایی وجود دارد. بروید سراغ این نشانههای ما، بروید درباره این نشانهها فکر کنید، اما به شرط این که لُب و مغز داشته باشید، روح داشته باشید، فکر داشته باشید. ببینید تا چه اندازه عقل و فکر انسان را آزاد میکند!

عقیده اسلامی اجبار بردار نیست

آیه دیگر قرآن میگوید: لا اکراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی [2] دین و ایمان اجباری نیست، راهْ واضح است، من از شما فقط تفکر و دقت میخواهم. اساسا ایمانی که اسلام میخواهد قابل اجبار کردن نیست، امکان اجبار ندارد. مگر میشود کسی را آن طوری که اسلام از او ایمان میخواهد مجبور کرد؟ اگر ممکن باشد که بچهای را به فلک ببندند، اینقدر چوب به او بزنند تا یک مسئله را حل کند، چنین چیزی نیز ممکن است. زیر چوب کسی نمیتواند مسئله حل کند. او را باید آزاد گذاشت، فکرش را باید آزاد گذاشت تا مسئله را حل کند. عقیده اسلامی یک چنین چیزی است.

شأن نزول آیه « لا اکراه فی الدین »

در شأن نزول آیه «لا اکراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی» نوشتهاند عدهای از انصار (یعنی مردم مدینه از اوس و خزرج) قبل از این که پیغمبر اسلام به مدینه تشریف بیاورند، بچههایشان را نزد یهودیها میفرستادند چون آنها نسبت به بتپرستهای مدینه متمدنتر بودند و بعضی از ایشان (ده بیست نفر) سواد خواندن و نوشتن هم داشتند، برعکس اعراب بتپرست که سواد خواندن و نوشتن نداشتند. اغلب، بچههایشان را پیش آنها میفرستادند که تربیت شوند و چیزهایی یاد بگیرند. این بچهها وقتی که میرفتند پیش یهودیها میدیدند که ثقافت و فرهنگ آنها نسبت به