ساختن محیط اجتماعی با زندگانی فرد، یعنی ایجاد عدالت اجتماعی و سازمان متوافق با مصالح عموم، و هم در ایجاد توافق و انطباق در روحیه فرد با مصالح عالیه اجتماع.

توافقی که میگوییم بایست در روحیه فرد نسبت به مصالح اجتماع باشد همان است که از آن به گذشت و اغماض و حتی ایثار و فداکاری و نیکوکاری تعبیر میکنیم. چه چیزی قادر است مانند دین به انسان حالت قناعت به حق و رضا به قسمت و بهره خود و تسلیم در برابر مقررات اجتماعی و خشنودی نسبت به دیگران بدهد؟.

اگر در تاریخ بشریت فداکاری دیده میشود و یا نیکوکاری و خدمت به خلق دیده میشود و یا شجاعت و شهامت در برابر زور و استبداد دیده میشود و یا یک سر مو تجاوز نکردن از حدود و مدار خود به حدود و مدار دیگران دیده میشود، همه اینها در پرتو دین و توجه به خدای یگانه بینای شنوای علیم حکیم بوده است.

آیا نیروی دیگری و قدرت دیگری میتواند در این جهت با دین رقابت کند و یا ادعا کند که صد یک آنچه دین انجام میدهد انجام دهد؟ خداوند ما را شایسته گردانَد که بتوانیم به حقیقت تعلیمات دین و آنچه حقیقتاً بر پیغمبرش محمد صلی الله علیه و آله نازل شده پی ببریم و در پرتو آن تعلیمات سعادتمند گردیم.