جایی میتواند اخلاق باشد که انسان نگران عکس العمل سوء دیگران بر ضد منافع خودش باشد؛ یعنی بنا بر این نظریه یک آدم ضعیف اگر هوشیار باشد، عمل ضد اخلاقی انجام نمیدهد چون میبیند دیگران میآیند چند برابر، منافع او را پایمال میکنند. یک آدمی هم که نیروی دیگران را مساوی با نیروی خودش میبیند عمل ضد اخلاقی انجام نمیدهد، چون میبیند همان اندازه که او میتواند از دیگران ببرد دیگران میتوانند از او ببرند.

بعد به جناب راسل میگوییم: اخلاق در درجه اول آن است که بتواند اقویا را کنترل کند. بنا بر این نظریه، ظلم اقویا ضد اخلاقی نیست (ایراد بزرگ بر راسل همین است) و آنچه نیکسون در ویتنام یا خاورمیانه انجام میدهد ضد اخلاق نیست، چون همه حسابهایش را کرده، میداند که زورش خیلی زیاد است و هرچه بخواهد ببرد و بدزدد، نیرویی که بتواند منافع او را پایمال کند وجود ندارد. وقتی که اخلاق عبارت شد از منفعت جویی هوشیارانه، این منفعت جویی هوشیارانه برای ضعیف و برای کسی که نیرویش با دیگران متساوی است یک جور است، ولی برای قوی جور دیگری است. قوی اگر مطمئن شد که ضعیف نمیتواند عکس العملی علیه او انجام بدهد، هر ظلمی که بکند عملش اخلاقی است و ضد اخلاقی نیست، چون یک منفعت جویی هوشیارانه و حساب شده است. بنابراین اینکه اسرائیل هواپیمای لیبی را میاندازد، اگر به نیروی خودش و نیروی آمریکا صددرصد اطمینان داشته باشد و بداند که طرف ضعیف است و نمیتواند تلافی کند، از نظر جناب راسل کار ضد اخلاقی انجام نداده. پس جناب راسل! این شعارهای انسان دوستی تو که در خیابانها راه میافتی و علیه جنگ ویتنام و غیره شعار میدهی برای چیست؟ او زور دارد و آن کار را به حکم زورش و به حکم هوشش و به حکم درکش که میداند عکس العملی ندارد انجام میدهد. تو خودت آن را تجویز کردی.

و صلّی اللَّه علی محمّد و آله الطاهرین.