لزوم همگامی کار و دانش

وَ قُلْ رَبِّ زِدْنی عِلْماً [1].

بگو خدایا بر دانش من بیفزای.

قرآن کریم یک روش و سبک خاصی دارد که گاهی مطلبی را که میخواهد به عموم امت بگوید و عموم را مخاطب قرار دهد، شخص رسول اکرم را به عنوان سخنگو و سخن شنوی امت انتخاب میکند و او را مخاطب قرار میدهد. البته این قاعده کلی نیست، بلکه قرآن عنایت دارد که مستقیماً با خود مردم سخن بگوید و خود آنها را مخاطب قرار دهد و لهذا کلمه یا ایها الناس که به معنای «ای مردم» است از کلمات رایج و شایع قرآن است. ولی در عین حال در پارهای از موارد به واسطه ملاحظاتی، در مطلبی که مربوط به عموم مردم است شخص پیغمبر را مخاطب قرار میدهد.

معمولًا این گونه خطابها در جایی است که توهّم این میرود که استثنایی در کار است، ولی وقتی که شخص اول اسلام مخاطب قرار گرفت دیگر احتمال تبعیض و استثناء نمیرود. مثلًا در یک جا میفرماید تو اگر معصیت بکنی چنین و چنان