وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَینَهُما باطِلًا ذلِک ظَنُّ الَّذِینَ کفَرُوا فَوَیلٌ لِلَّذِینَ کفَرُوا مِنَ النَّارِ. أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ کالْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کالْفُجَّارِ.

ما آسمان و زمین را باطل و پوچ نیافریدهایم. آن (اندیشه اینکه خلقت بر پوچی است) گمان کسانی است که با حقیقت از در عناد آمدهاند. پس وای بر چنین کسان از آتش. آیا ما کسانی را که (به خدا و معاد و پیامبر) ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند مانند تبهکاران قرار خواهیم داد، یا پرهیزکاران را مانند اهل فسق و فجور قرار خواهیم داد؟

چنانکه میبینیم، در آیه اول از این دو آیه به حکیم بودن خدا و حکیمانه بودن خلقت و در آیه دوم به عدل الهی و عادلانه بودن آفرینش استناد شده است.

2. در سوره مبارکه جاثیه آیه 21 و 22 چنین آمده است:

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیئاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کالَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَواءً مَحْیاهُمْ وَ مَماتُهُمْ ساءَ ما یحْکمُونَ. وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزی کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ.

آیا آنان که مرتکب کارهای بد میگردند گمان کردهاند که آنها را مانند مردمی که ایمان آوردهاند و کار شایسته کردهاند قرار دهیم در حالی که زندگی و مردگیشان یکسان است؟ حکمی که راندهاند بد حکمی است. و خداوند آسمانها و زمین را به حق (نه به باطل و پوچی) آفریده است و برای اینکه هرکسی به جزای (پاداش یا کیفرِ) آنچه کسب کرده برسد، و آنان هرگز مورد ظلم قرار نخواهند گرفت.

در آیه اول از این دو آیه به اصل عدل اشاره شده است و در آیه دوم به اصل حکمت، و در ذیل آیه دوم بار دیگر عدل الهی به عنوان غایت و هدف از قیامت ذکر شده است.