چارچوب قوانین و مقرراتی که برای آنها و به مصلحت آنها وضع شده است رفتار نمایند. این موجودات، فرضاً در جهت حفظ و مصلحت آنها اقدامی بشود، باید به صورت اجبار و الزام عمل شود.

ولی انسان یگانه موجود ممتازی است که این «امکان» و «توانایی» شگفت را دارد که در چارچوب یک سلسله قوانین قراردادی رفتار نماید. این قوانین قراردادی از آن نظر که از طرف یک مقام صلاحیتدار وضع میشود و به انسان تحمیل میشود و تحمل قانون از نوعی زحمت و مشقت خالی نیست، به نام «تکلیف» خوانده میشود.

قانونگزار برای اینکه انسان را به تکلیف خاصی مکلف سازد چند شرط را باید رعایت کند. به عبارت دیگر، انسان با واجد بودن چند شرط میتواند انجام تکالیفی را بر عهده بگیرد. شرایط تکلیف که در همه تکالیف باید وجود داشته باشد امور ذیل است:

1. بلوغ

انسان به یک مرحله از سن که میرسد، تغییراتی ناگهانی و تغییری شبیه نوعی جهش در اندامش و احساساتش و اندیشهاش پیدا میشود که «بلوغ» نامیده میشود. هرکسی در حقیقت یک بلوغ طبیعی دارد.

به طور دقیق نمیتوان یک زمان معین را مرحله بلوغ برای همه افراد معین کرد.

ممکن است بعضی افراد از بعضی دیگر زودتر به مرحله بلوغ طبیعی برسند.

خصوصیت فردی افراد و همچنین خصوصیات منطقهای و محیطی در تسریع یا تأخیر بلوغ طبیعی تأثیر دارد.

آنچه مسلّم است این است که جنس زن از جنس مرد زودتر به مرحله بلوغ طبیعی میرسد. از نظر قانونی لازم است یک سن معین که سن متوسط [بلوغ] عموم است و یا سنی که حداقل سن بلوغ است (بعلاوه شرطی دیگر مانند رشد، در فقه اسلامی) در نظر گرفته شود تا همه افراد یک ضابطه داشته باشند. بنابراین ممکن است افرادی به بلوغ طبیعی رسیده باشند ولی هنوز به سن بلوغ قانونی نرسیده باشند.

در اسلام طبق نظر اکثریت علمای شیعه بلوغ قانونی مرد از نظر سن، تمام شدن