یسِّرْ وَ لاتُعَسِّرْ، وَ بَشِّرْ وَ لاتُنَفِّرْ [1].

آسان بگیر و سختنگیر، نوید بده (میلها را تحریک کن) و مردم را متنفر نساز!

در کار تبلیغ اسلام تحرک داشت. به طائف سفر کرد. در ایام حج در میان قبایل میگشت و تبلیغ میکرد. یک بار علی علیه السلام و بار دیگر معاذ بن جبل را به یمن برای تبلیغ فرستاد. مصعب بن عمیر را پیش از آمدن خودش برای تبلیغ مردم مدینه به مدینه فرستاد. گروه فراوانی از یارانش را به حبشه فرستاد. آنها ضمن نجات از آزار مکیان، اسلام را تبلیغ کردند و زمینه اسلام نجاشی پادشاه حبشه و نیمی از مردم حبشه را فراهم کردند. در سال ششم هجری به سران کشورهای جهان نامه نوشت و نبوت و رسالت خویش را به آنها اعلام کرد. در حدود صد نامه از او باقی است که به شخصیتهای مختلف نوشته است.

تشویق به علم

به علم و سواد تشویق میکرد. کودکان اصحابش را وادار کرد که سواد بیاموزند.

برخی از یارانش را فرمان داد زبان سریانی بیاموزند. میگفت:

دانشجویی بر هر مسلمان فرض و واجب است (2).

و هم فرمود:

حکمت را در هرکجا و در نزد هرکس ولو مشرک یا منافق یافتید، از او اقتباس کنید [1].