نبات پیدا شد، چطور شد شاخه حیوان پیدا شد؟ و همچنین مراحل دیگر در پیدایش خود انسان، پیدایش موجودی با این قدرت، با این عقل و فکر و اراده و اختیار. مگر هنوز علم توانسته این را توجیه کند؟!.

مگر خود وحی یک امر عادی است؟! مگر خود وحی که یک بشری برسد به حدی که دستور از ماوراء طبیعت بگیرد، کمتر است از مسأله زنده بودن یک نفر هزار و سیصد سال؟ اصلا این یک امر عادی و طبیعی است، یک چیزی است که بشر، اکنون دارد دنبالش میرود و شاید قانون طبیعی هم داشته باشد. بشرهای امروز دنبال این میروند که یک وسائلی درست کنند- با یک دواهایی، با یک فرمولهایی- که عمر بشر را افزایش دهند. کسی نمیتواند بگوید که قانون طبیعت این است که بشر، صد سال یا پنجاه سال یا دویست سال و یا پانصد سال عمر کند. درست است که سلولهای بدن انسان یک دوره حیاتی دارد، ولی این در شرایط محدود است. شاید روزی کشفی بشود که با یک وسیله بسیار کوچک عمر بشر را تا پانصد سال یا بیشتر تطویل کنند.

این یک امری نیست که انسان بخواهد در آن شک کند. این عادیترین مسائلی است که در دنیای حیات رخ داده است.

همیشه خدای متعال نشان داده است که وقتی وضع دنیا به یک مراحلی میرسد، مثل اینکه دستی از غیب بیرون میآید، یک تحول ناگهانی رخ میدهد و یک وضعی پیش میآید که با قانون طبیعت اصلا قابل پیش بینی نیست. بنابراین، این موضوع، بحث ندارد که انسان بیاید درباره آن فکر کند یا العیاذباللَّه دچار شک و تردید شود.

دنیای دین برای همین است که چشم انسان را باز کند و فکر انسان را از محدودیت جریانهای عادی خارج کند.

در آن دوره- که عرض کردم دوره تکامل علم و عقل و اخلاق و اجتماع است- چه پیش میآید؟ قسمتی را به عنوان عرض میکنم.

مشخصات دوره حضرت مهدی علیه السلام

به اتفاق علمای شیعه و اهل تسنن این جمله از پیغمبر اکرم متواتر است. احدی در این جمله تردید ندارد که پیغمبر اکرم فرمود:«لَوْ لَمْ یبْقَ مِنَ الدُّنْیا الّا یوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذلِک الْیوْمَ حَتّی یخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدی» یعنی اگر فرض کنیم از دنیا یک روز بیشتر باقی نمانده است، خدا آن روز را طولانی میکند تا مهدی از اولاد من ظهور کند. مقصود این