امساک حق خدا را وسیله ثروت اندوزی قرار داده است و یا سرکشی که گوشش به اندرز بدهکار نیست؟ کجایند نیکان و شایستگان شما؟ کجایند پارسایان شما در کار و کسب؟ کجایند پرهیزکاران شما؟ ...

سکر نعمت

امیرالمؤمنین در کلمات خود نکتهای را یاد میکند که آن را «سکر نعمت» یعنی مستی ناشی از رفاه مینامد که به دنبال خود «بلای انتقام» را میآورد.

در خطبه 151 میفرماید:

ثُمَّ انَّکمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ اغْراضُ بَلایا قَدِ اقْتَرَبَتْ، فَاتَّقوا سَکراتِ النِّعْمَةِ وَاحْذَروا بَوائِقَ النِّقْمَةِ.

شما مردم عرب هدف مصائبی هستید که نزدیک است. همانا از «مستیهای نعمت» بترسید و از بلای انتقام بهراسید.

آنگاه علی علیه السلام شرح مفصلی در باره عواقب متسلسل و متداوم این ناهنجاریها ذکر میکند. در خطبه 185 آینده وخیمی را برای مسلمین پیشگویی میکند، میفرماید:

ذاک حَیثُ تَسْکرونَ مِنْ غَیرِ شَرابٍ بَلْ مِنَ النِّعْمَةِ وَ النَّعیمِ.

آن در هنگامی است که شما مست میگردید، اما نه از باده بلکه از نعمت و رفاه.

آری، سرازیر شدن نعمتهای بیحساب به سوی جهان اسلام و تقسیم غیرعادلانه ثروت و تبعیضهای ناروا، جامعه اسلامی را دچار بیماری مزمن «دنیا زدگی» و «رفاه زدگی» کرد.

علی علیه السلام با این جریان که خطر عظیمی برای جهان اسلام بود و دنبالهاش کشیده شد، مبارزه میکرد و کسانی را که موجب پیدایش این درد مزمن شدند انتقاد میکرد. خودش در زندگی شخصی و فردی، درست در جهت ضد آن زندگیها عمل