است. صاحب روضات از این مرد تجلیل فراوان میکند، او را به علم و جامعیت معقول و منقول و تقوا و معنویت و متانت و وقار سخت میستاید. میگوید نادرشاه که نسبت به احدی تواضع نداشت، در برابر این مرد فروتنی میکرد. زمان این مرد مقارن است با فتنه افغان. حکیم خواجویی در برخی نوشته هایش از آن فتنه نالهها سرداده است. صاحب روضات میگوید به هیچ وجه معلوم نیست که اساتید او چه کسانی بودهاند. فلسفه بعد از فتنه افغان به وسیله این مرد بزرگ ادامه یافته. شاگردان مبرزی در حوزه درسش پرورش یافتهاند از قبیل آقامحمد بیدآبادی، ملامهدی نراقی، میرزا ابوالقاسم مدرس اصفهانی، ملامحراب حکیم گیلانی. وی در سال 1173 درگذشته است [1] 2. میرزا محمدتقی الماسی. روضات از او به عنوان نواده مرحوم مجلسی یاد میکند. پدرش نواده مجلسی اول بوده است و از کسانی است که در بقعه مرحوم مجلسی در اصفهان مدفون است [2] و هم تصریح میکند که استاد آقامحمد بیدآبادی بوده است [3] آقای همایی در مقدمه شرح مشاعر دو نفر دیگر از معاصران ملااسماعیل خواجویی را نام میبرند:

3. ملاحمزه گیلانی. شاگرد ملا محمدصادق اردستانی بوده و در سال 1134 درگذشته است.

4. ملاعبد اللَّه حکیم. او نیز مانند خواجویی و الماسی از اساتید آقامحمد بیدآبادی به شمار میرود [4].

طبقه بیست و هفتم

1. آقا محمد بیدآبادی گیلانی اصفهانی. از اعاظم حکمای قرون اخیره و احیاکننده فلسفه ملاصدراست. از زمان صدرالمتألهین به بعد هر چند افکار و اندیشههای او در میان فضلا خصوصاً آنان که سلسله شاگردیشان به خود وی