اسلامی مشهد، این افراد و آثار آنها تحت عنوان «منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران از عصر میرداماد و میر فندرسکی تا عصر حاضر» معرفی شده و میشوند.

طبقه بیست و چهارم

1. محمدسعید بن محمد مفید قمی، معروف به «قاضی سعید» و ملقب به «حکیم کوچک». از شاگردان ملامحسن فیض و ملاعبد الرزاق لاهیجی و ملارجبعلی تبریزی بوده است. شاگردیاش نزد ملارجبعلی در اصفهان بوده و مطابق نقل صاحب روضات مانند استادش نزد شاه عباس محترم بوده است، ولی شاگردیاش نزد ملاعبد الرزاق در قم بوده و احتمالًا نزد فیض نیز در قم تحصیل کرده است.

صاحب روضات و صاحب ریحانة الادب نسبت به تاریخ وفات وی اظهار بیاطلاعی کردهاند ولی در حاشیه روضات از الذریعه نقل کرده که تولد وی در سال 1049 و وفاتش در سال 1103 بوده است.

2. ملامحمد تنکابنی سراب. شاگرد ملارجبعلی تبریزی [1] و محقق سبزواری [2] بوده است.

3. جمال الدین خوانساریمعروف به آقاجمال خوانساری. فرزند آقاحسین خوانساری سابق الذکر، و شاگرد او و شاگرد دایی خود محقق سبزواری بوده. وی بر طبیعیات شفا حاشیه زده که با چاپ سنگی چاپ شده و البته مختصر است و همچنین شرح اشارات را نیز حاشیه کرده است. مردی محقق و جامع المعقول و المنقول بوده و در سال 1121 درگذشته است [3] 4. قوام الدین محمد رازیمعروف به قوام الدین حکیم. آقای همایی در مقدمه شرح مشاعر ملاجعفر لنگرودی میگوید: وی شاگرد ملارجبعلی تبریزی و استاد شیخ عنایت اللَّه گیلانی بوده است. آقای سید جلال الدین آشتیانی در جلد دوم منتخباتی از آثار حکمای ایران از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا عصر حاضرآثاری از این مرد چاپ و منتشر کرده و خود او را معرفی کردهاند.