دنباله کار پدر خود را در رد نظریات علامه دوانی گرفت و احیاناً در مناظرات حضوری آندو شرکت میکرد. چندین کتاب فلسفی دارد از قبیل اثبات الواجب، شرح هیاکل النور سهروردی، حاشیه بر شرح اشارات خواجه، حاشیه بر شفا ی بوعلی، محاکمات میان پدرش و دوانی در حواشی آندو بر تجرید..

صدرالمتألهین در الهیات اسفار از او به عنوان «سر ابیه المقدس المنصور المؤید من عالم ملکوت السماء، غیاث اعاظم السادات و العلماء» یاد مینماید [1]. غیاث الدین دشتکی در سال 940 یا 948 درگذشته است.

2. محمود نیریزی، شاگرد دیگر سیدصدرالدین دشتکی. گویند چند کتاب جلال الدین دوانی را شرح کرده و بر او تاخته و از استاد خویش دفاع کرده است [2] 3. قاضی کمال الدین میبدی یزدی. شهرت این شخص به واسطه شرحی است که بر هدایه اثیرالدین ابهری نوشته که به شرح هدایه میبدی معروف است، و هم شرحی بر دیوان منسوب به حضرت امیر علیه السلام نوشته است که آن نیز سبب شهرتش گشته است.

کتابی به فارسی به نام جام گیتی نما [3] در فلسفه نوشته است [4] 4. جمال الدین محمود شیرازی. کرسی تدریس جلال الدین را بعد از مرگش این مرد اشغال کرده است. از اطراف و اکناف به حوزه درسش میآمدهاند. ملا احمد اردبیلی معروف به مقدس اردبیلی، ملاعبد اللَّه شوشتری، ملاعبد اللَّه یزدی صاحب حاشیه معروف بر تهذیب المنطق، ملا میرزاجان شیرازی معروف به فاضل باغنوی از شاگردان او بودهاند [5] 5. ملاحسین الهی اردبیلی، فرزند خواجه شرف الدین عبد الحق اردبیلی. از شاگردان علامه دوانی و امیر غیاث الدین است و شیعه است و چون زمانش مصادف است با ظهور شاه اسماعیل صفوی، بعضی رسائل خود را به نام او نوشته و به او اهدا کرده است. اگرچه اردبیلی است اما برای کسب فیض و فضیلت به بلاد مختلف، از آن جمله شیراز و هرات مسافرت کرده است. آثار مختلف در منطق، کلام، فلسفه،