بنده را به استفادت از او و تردد به خدمت او اشارت کرد، و بنده در پیش او به تعلم فن ریاضی مشغول شدم.»

از این گفتار روشن میشود که خواجه نصیرالدین شاگرد شاگرد باباافضل بوده است و بابا از اصحاب خواجه نبوده است (آنچنانکه در دائرة المعارف فارسی آمده است) بلکه در طبقه استادان استادان خواجه بوده است. علیهذا این که وفات بابا را در 606 یا 610 و یا قریب به این سنوات بدانیم (برخلاف آنچه در لغتنامه و غزالی نامه آمده است) اقرب احتمالات است و برخلاف ادعای سعید نفیسی در مقدمه رباعیات باباافضل و دکتر ذبیح اللَّه صفا در تاریخ ادبیات ایران تولد بابا در اواخر قرن ششم نبوده بلکه در اواسط آن قرن بوده است.

این رباعی در مدح بابا منسوب به خواجه است:

طبقه دوازدهم

1. فریدالدین داماد نیشابوری. از تاریخ زندگی این مرد نیز اطلاع درستی نداریم.

همین قدر میدانیم که استاد خواجه نصیرالدین طوسی بوده و خواجه اشارات را نزد او تحصیل کرده است [1] و خود او شاگرد صدرالدین سرخسی سابق الذکر بوده است. سلسله اساتید خواجه از طریق فریدالدین داماد به بوعلی میرسد، به این ترتیب که خواجه شاگرد فریدالدین داماد و او شاگرد صدرالدین سرخسی و او شاگرد افضل الدین غیلانی و او شاگرد ابوالعباس لوکری و او شاگرد بهمنیار و او شاگرد بوعلی بوده است. سال وفاتش بر ما معلوم نیست.

2. شمس الدین عبد الحمید بن عیسی خسروشاهی، معروف به شمس الدین خسروشاهی. ابن ابی اصیبعه از او به عنوان امام العلماء، سیدالحکماء، قدوة الانام، شرف الاسلام یاد میکند [2]. در طب و فلسفه و علوم شرعیه مبرز و از شاگردان مبرز