مسکن دشمنان اسلام و معبد اوثان و اصنام بود دارالغزو ساخت.»

و در شرح حال محمود غزنوی مینویسد:

«سلطان یمین الدوله و امین المله چون نواحی هند بگرفت، در اقاصی آن ولایت به جایی رسید که هرگز رایت اسلام بر آن حدود طلوع نکرده بود و از دعوت محمدی به هیچ عهد بدان طرف معجزه و آیتی نرسیده بود و عرصه آن بقاع از ظلمت کفر و شرک پاک کرد و مشاعل شریعت در آن دیار و امصار برافروخت و مساجد بنیاد نهاد و تلاوت کتاب عزیز و دراست قرآن مجید و دعوت اذان و شعار ایمان ظاهر گردانید ...»

رفتار محمود غزنوی در جانب مشرق بیشباهت به عبد الرحمن اول حکمران اسپانیا فاتح اسلامی در مغرب نیست، ولی ناگفته نماند که بین فتوحات اسلامی در شرق و غرب تفاوتی بزرگ به چشم میخورد.

مسلمانان عرب در جانب غربی توانستند دامنه فتوحات خود را تا قلب اروپا پیش ببرند، اما در طول تاریخ بسیاری از آن مناطق از حوزه متصرفات اسلامی خارج شد و مردم آن سرزمین مسلمانی را رها کردند، ولی تمدن اسلامی که به وسیله عنصر ایرانی در نواحی شرقی پایه گذاری شد آنچنان ثابت و استوار ماند که پس از گذشت قرنها هنوز آن مردم به قبله مسلمانان نماز میخوانند و کتاب کریم را تلاوت میکنند. و شگفت اینکه در همان سال که قسمتی از خاک مسلمانان در ناحیه شمالی شبه جزیره عربستان مورد تجاوز واقع و اشغال گردید، در جانب شرق ایران دولتی با 90 میلیون تن به نام پاکستان به وجود آمد و الحاق خود را به ممالک اسلامی اعلان نمود.» [1]

هر چند در این فتوحات نام قلج ارسلان، سبکتکین، محمود غزنوی و امثال آنها برده میشود که ترک نژادند، اما همانطور که آقای دکتر شهیدی تذکر دادهاند آن ترک نژادان در آن وقت نماینده و مظهر قدرت مردم سرزمین ایران بودهاند و به نام پادشاهی مسلمان بر این ملت حکمرانی داشتهاند و این ملت ایران بود که جهاد میکرد نه مردم دیگر.