«در قرآن به پیدایش شر و مبنای گناه بشر اشاراتی رفته است. آیین مزدایی به این مسأله پاسخ آسان و اصولی خاصی میدهد، بدین معنی که «شر» را به وجودی در برابر خدا نسبت داده و آن را نیز چون خدا قدیم و ازلی معرفی میکند. بی گفتگو «روح شر» از حیث نیرو و عظمت به پای خدا نمیرسد و بالأخره در برابر وی با شکست مواجه میگردد، با این حال در برابر خدا چون مانعی پیدا شده و اعمال او را محدود میسازد. پاسخی که آیین مزدایی به مسأله خیر و شر میدهد لااقل این نتیجه را دارد که خدا را از مسؤولیت «بدیهایی» که در جهان میبینیم مبرا میسازد.» [1]

دست شما درد نکند! خداوند سایه آقای پ. ژ. دومناشه و آیین مزدایی را از سر خودش و همه ملکوت اعلی کم و کوتاه نفرماید!.

اگر آیین مزدایی خدا را از اساس انکار میکرد، بهتر او را از مسؤولیت بدیهایی که آقای پ. ژ. دومناشه میبیند مبرا میساخت. آیین مزدایی خواسته ابروی خدا را اصلاح کند چشم خدا را کور کرده است؛ خواسته است بدیها را که یک سلسله امور اضافی و نسبی و در تحلیل نهایی، عدمی هستند به خدا نسبت ندهد، خدا را از خدایی در نیمی از مخلوقات معزول کرده است. در آیین مزدایی به عدمی بودن شرور و ضروری و لاینفک بودن اینها از جهان طبیعت و به فواید و آثار و حکمتهای این به اصطلاح شرور و بدیها توجه نشده است و برای رهایی از اشکالی که دچارش بوده است تیشه را برداشته و ریشه را قطع کرده است.

ما در اینجا نمیتوانیم وارد بحث خیر و شر بشویم؛ بحثی است عالی و عمیق و دلکش [2]، از ورطههایی است که «در آن ورطه هزاران کشتی فرو شده و تختهای از آن بر کنار نامده است»، یکی از آن کشتیها کشتی آیین مزدایی است.

شیطان

یک نکته که لازم است اینجا توضیح داده شود این است: ممکن است برخی