مسلّم بود که حتی در زندگانی فردی شهریان (شهریاران، ظ) نیز دخالت میکردند. تقریباً همه مسائل میبایست توسط همین طبقه قطع و فصل شود.»

آنگاه از کریستن سن، ایران شناس معروف و معتبر چنین نقل میکند:

«نفوذ موبدان فقط بر پایه قدرت روحانی ایشان و همچنین داوریهای عرفی که از طرف دولت موافقت شده بود، و نیز قدرت آنان در تبرک بخشیدن ولادتها، ازدواجها و غیره ... و اقدام به تطهیر و قربانیها متکی نبود، بلکه دارا بودن املاک ارضی و منابع سرشاری که از طریق جرایم دینی و عشریه و صدقات و هدایا وصول میشد، مؤید نفوذ آنان بود.

بعلاوه، روحانیت زرتشتی دارای نوعی استقلال وسیع بود و میتوان گفت که موبدان تقریباً دولتی در میان دولت ایجاد کرده بودند.» [1]

آیین زرتشتی دین رسمی کشور

ساسانیان چون سیاست کشور را بر اساس مذهب نهاده بودند و آیین زرتشتی را مذهب رسمی اعلام کردند و به روحانیون زرتشتی قدرت فوق العاده دادند، با پیروان سایر مذاهب غالباً حسن سلوک نداشتند و احیاناً تحت تأثیر روحانیون زرتشتی، مردم را مجبور به ترک مذهب خود و پیروی از مذهب زرتشتی میکردند و این مذهب را با زور شمشیر به مردم تحمیل مینمودند.

کریستن سن میگوید:

«روحانیان زردشتی بسیار متعصب بودند و هیچ دیانتی را در داخل کشور تجویز نمیکردند، لیکن این تعصب بیشتر مبتنی بر علل سیاسی بود. دین زردشت دیانت تبلیغی نبود و رؤسای آن داعیه نجات و رستگاری کلیه ابناء بشر را نداشتند اما در داخل کشور مدعی تسلط تام و مطلق بودند؛ پیروان سایر دیانات را که رعیت ایران به شمار میآمدند محل اطمینان