سخنرانی حضرت امام در مدرسه فیضیه به مناسبت شهادت استاد

اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

یکی از فرقهای مکتب اسلام، مکتب توحید با مکتبهای انحرافی، مکتبهای الحادی این است که رجال این مکتب شهادت را برای خودشان فوز عظیم میدانند (یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما)، از شهادت استقبال میکنند، چون قائل هستند به اینکه ما بعد این عالم طبیعت عالمهای بالاتر، نورانیتر از این عالم است. مؤمن در این عالم در زندان است و بعد از شهادت از زندان بیرون میرود. این یکی از فرقهایی است که بین مکتب توحید با سایر مکتبهاست. جوانهای ما شهادت را طالباند؛ علمای متعهّد ما برای شهادت پیشقدم میشوند. آنهایی که به خدا و به روز جزا اعتقاد ندارند، آنها باید از موت بترسند؛ آنها از شهادت باید بترسند. ما و شاگردان مکتب توحید از شهادت نمیهراسیم، نمیترسیم. بیایند امتحان کنند چنانکه امتحان کردند. و یکی از نکتههایی که ما فوق حدیث تحقّق پیدا کرده، این است که «یؤید هذا الدّین برجل فاجر». با مردهای فاجر، به اراده خدا این دین ما تأیید میشود. به واسطه محمّد رضا، این مرد فاجر، خواهی نخواهی این دین تأیید شد. برای اینکه هرچه ظلم بیشتر باشد و هر چه ستمکاری بیشتر باشد، دین عدل بیشتر تأیید میشود. ظالم با احکام، با اعمال ظالمانه خودش دین عدل را تأیید میکند و لا یزال این طور بوده است.

فرعون با فرعونیت و طغیانش دین موسی را تأیید میکند و ابو سفیان با طغیان، دین رسول اکرم را تأیید میکند و محمّد رضا با طغیان