و هفتهای یک بار به کلیسا برویم صحیح است و اگر هم طبق آئین حضرت خاتم الانبیاء عمل کنیم و هر روزی پنج بار نماز بگزاریم درست است. اینان میگویند مهم این است که انسان به خدا ایمان داشته باشد و طبق یکی از برنامههای خدایی عمل کند.

جرج جرداق صاحب کتاب «الامام علی (ع)» و جبران خلیل جبران نویسنده معروف مسیحی لبنانی و افرادی مانند آنان دارای چنین ایدهای میباشند [1]. این دو نفر نسبت به حضرت رسول اکرم و حضرت امیر- و مخصوصا حضرت امیر- مانند یک مؤمن معتقد به آنها سخن میگویند.

بعضی میپرسند چگونه این افراد با وجود اعتقاد به امیر المؤمنین (علیه السلام) و پیغمبر اکرم (ص) باز هم مسیحی هستند؟ اینها اگر راستگو بودند، مسلمان شده بودند؛ چون مسلمان نشدهاند پس معلوم میشود زیر کاسه، نیم کاسهای است، نیرنگ میزنند؛ پس اینها در اظهار علاقه و عقیده به پیغمبر و علی صداقت ندارند.

پاسخ این است که اینان در اظهار علاقه و عقیدهشان به پیغمبر و امیر المؤمنین بیصداقت نیستند اما طرز تفکر خاصی در التزام به ادیان دارند.

و فی عقیدتی انّ علی بن ابی طالب اوّل عربی جاور الرّوح الکلّیة و سامرها.

«به عقیده من علی بن ابی طالب اولین عربی است که با روح کلی جهان تماس پیدا کرده و با او سخن گفته است».

وی به حضرت امیر حتی از حضرت رسول هم بیشتر اظهار علاقه میکند. وی درباره علی علیه السلام جملات برجسته و عجیبی دارد. این جمله از اوست که میگوید:

مات و الصّلوة بین شفتیه.

«علی مرد در حالی که نماز بین دو لبش بود».

هم او درباره آن حضرت میگوید:

«علی (ع) پیش از زمان خودش بود و من از این رمز آگاه نیستم که چرا روزگار گاهی افرادی را در زمانی پیش از زمان خودشان بوجود میآورد.»

اتفاقا این مطلب، مضمون جملهای از خود آن حضرت میباشد. در خطبه 149 میفرماید:

«غدا ترون ایامی، و یکشف لکم عن سرائری، و تعرفوننی بعد خلوّ مکانی و قیام غیری مقامی».