تجاری یا صنعتی که افراد تشکیل می‌دهند. یک عده سرمایه‌دار جمع می‌شوند و یک شرکت تجاری یا صنعتی تأسیس می‌کنند؛ و یا یک نفر صاحب سرمایه و یک یا چند نفر صاحب بازو با همدیگر قرارداد می‌بندند؛ کار و بازو از یکی و سرمایه از دیگری، و بعد کار مشترکی انجام میÈدهند. پس هدف مشترک اعم است.

ولی جامعه انسانی را صرفا از طریق و به شکل یک شرکت نمی‌شود اداره کرد؛ یعنی این امکان نیست که اساس زندگی اجتماعی بشر فقط یک شرکت بزرگ باشد. البته در نظر ما نمی‌شود، والاّ فرضیه بعضی بر همین اساس است.

همین جناب راسل اخلاقش بر همین اساس است. چون هیچ ریشه‌ای برای اخلاق اجتماعی قائل نیست جز منافع فرد. می‌گوید اخلاق اجتماعی در واقع نوعی قرارداد است که افراد با یکدیگر می‌بندند زیرا همه افراد این مطلب را کاملا درک می‌کنند که حفظ بهتر منافعشان در این است که حقوق و وجود یکدیگر را رعایت کنند. مثال می‌زند که مثلا من به حسب طبع، مایلم که گاو همسایه هم مال من باشد و به خود اختصاص دهم، ولی متوجه این مطلب هستم که اگر من این کار را بکنم همسایه هم عکس‌العمل نشان خواهد داد و گاو مرا خواهد برد، و