خود را به جواهر و گل میآراستند. پس از سال 97 هجری چهره خویش را از زیر چشم به نقاب میپوشیدند. از آن پس این عادت همچنان رواج بود.».

ویل دورانت در جلد 10 تاریخ تمدن صفحه 233 راجع به ایرانیان باستان میگوید:

«داشتن متعه بلامانع بود. این متعهها مانند معشوقههای یونانی آزاد بودند که در میان مردم ظاهر و در ضیافت مردان حاضر شوند، اما زنان قانونی معمولًا در اندرون خانه نگهداری میشدند. این رسم دیرین ایرانی به اسلام منتقل شد.».

ویل دورانت طوری سخن میگوید که گویی در زمان پیغمبر کوچکترین دستوری درباره پوشیدگی زن وجود نداشته است و پیغمبر فقط از پوشیدن جامه گشاد نهی کرده بوده است! و زنان مسلمان تا اواخر قرن اول و اوایل قرن دوم هجری با بیحجابی کامل رفت و آمد میکردهاند. و حال آنکه قطعاً چنین نیست. تاریخ قطعی برخلاف آن شهادت میدهد. بدون شک زن جاهلیت همچنان بوده که ویل دورانت توصیف میکند ولی اسلام در این جهت تحولی به وجود آورد. عایشه همواره زنان انصار را اینچنین ستایش میکرد:

«مرحبا به زنان انصار. همینکه آیات سوره نور نازل شد یک نفر از آنان دیده نشد که مانند سابق بیرون بیابد. سر خود را با روسریهای