ما سخن شهید را چنین توضیح میدهیم: اولًا طبق مفاد این حدیث پیغمبر اکرم زن را از باز گذاشتن چهرهاش نهی نفرموده بود که منتهی بدین جریان شد. ثانیاً خود رسول اکرم ضمن پاسخ دادن به مسأله آن زن به چهره زن نگاه میکرد که متوجه شد آن زن آزمندانه به چهره زیبای فضل خیره شده است. ثالثاً قرائن این قصه حکایت میکند که نگاه آندو به یکدیگر شهوت آلود بوده است. شک نیست که این گونه تبادل نگاهها حرام است. بدین جهت بود که رسول اکرم دست خود را به پشت سر برد و چهره فضل را به طرف دیگر برگردانید که دیگر او به آن زن نگاه نکند و آن زن به او. رابعاً بعد از این جریان نیز زن را امر به پوشیدن چهره نکرد، بلکه عملًا مانع نگاههای شهوت آلود آندو به یکدیگر شد.

شیخ انصاری نیز در رساله «نکاح» پس از آنکه این حدیث را از طرف طرفداران لزوم پوشیدن چهره و حرمت نظر نقل میکند، میفرماید: این حدیث بر خلاف مدّعای آنها بیشتر دلالت دارد.

4. خواستگاری .

یکی دیگر از ادلّه کسانی که پوشش چهره را لازم دانستهاند این است که در مورد کسی که قصد ازدواج دارد اجازه داده شده است که به چهره زنی که مورد نظر اوست نگاه کند. مفهوم این حکم این است که برای کسی که قصد ازدواج ندارد نظر کردن جایز نیست. اکنون ما بعضی از روایات این باب را ذکر میکنیم:

الف. عَنْ ابی هُرَیرَةَ: کنْتُ عِنْدَ الَّنبی، فَأَتاهُ رَجُلٌ فَاخْبَرَهُ انَّهُ تَزَوَّجَ امْرَأَةً مِنَ الْانْصارِ. فَقالَ لَهُ رَسولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: أَنَظَرْتَ الَیها؟ قالَ: لا.