از نظر حرمت یا جواز روشن میگردد. بسیاری از کارهاست که از نظر فقهی و شرعی اولًا و بالذات بر زن حرام نیست ولی اگر پوشش وجه و کفین را لازم بشماریم ثانیاً و بالعرض بر زن حرام است، یعنی از آن جهت حرام است که مستلزم بازگذاشتن چهره و دو دست میشود. بنابراین جواز و عدم جواز آن کارها برای زن بستگی بدین دارد که پوشش وجه و کفین واجب باشد یا نباشد. ما ذیلًا چند نمونه از این کارها را مطرح میکنیم:

1. آیا برای زن رانندگی جایز است؟.

میدانیم که مسأله رانندگی بخصوص، حکمی ندارد، باید دید آن زن میتواند وظایف دیگر خود را در حین رانندگی اجرا کند یا نه؟ اگر پوشش وجه و کفین واجب باشد باید گفت زن نمیتواند رانندگی کند.

2. آیا کار فروشندگی در خارج از منزل برای زن جایز است یا نه؟.

البته مقصود آن نوع فروشندگیها نیست که فعلًا در دنیا معمول است و درحقیقت فریبندگی است نه فروشندگی.

3. آیا کار اداری برای زن جایز است یا نه؟.

4. آیا زن حق دارد عهدهدار تدریس- ولو برای مردان- بشود یا نه؟ و آیا حق دارد که در کلاسی که مرد تدریس میکند متعلّم باشد یا نه؟.

اگر بگوییم پوشش وجه و کفین لازم نیست و مرد هم درصورتی که نظر ریبه و تلذذ نداشته باشد میتواند به وجه و کفین نگاه کند، نتیجه این است که مانعی ندارد؛ والّا جایز نیست.

خلاصه اینکه وجه و کفین مرز محبوسیت و عدم محبوسیت زن است و ایرادهایی که مخالفین پوشش میگیرند درصورتی است که حجاب وجه و کفین را لازم بدانیم.

ولی اگر پوشیدن وجه و کفین را واجب ندانیم، در پوشش سایر قسمتهای بدن هیچ گونه اشکالتراشی نمیتوان کرد، بلکه اشکال بر طرف مخالف وارد است.