الْحَلَبِی عَنْ ابی عَبْدِاللَّهِ علیه السلام انَّهُ قَرَأَ «* انْ یضَعْنَ ثِیابَهُنَّ»قالَ: الْخِمارُ وَالْجِلْبابُ.

قُلْتُ: بَینَ یدَی مَنْ کانَ؟ فَقالَ: بَینَ یدَی مَنْ کانَ، غَیرَ مُتَبَرِّجَةٍ بِزینَةٍ. فَانْ لَمْ تَفْعَلْ فَهُوَ خَیرٌ لَها [1].

عبیداللَّه حلبی گفت که امام صادق فرمود مقصود از «انْ یضَعْنَ ثِیابَهُنَ» روسری و چهارقد است.

گفتم جلو هرکس که بود؟ فرمود جلو هرکس که بود اما به شرط اینکه ساده باشد و نخواهد خودآرایی و خودنمایی کند.

از جمله «وَ انْ یسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَهُنَ» میتوان یک قانون کلی استنباط کرد و آن این است که از نظر اسلام هرقدر زن جانب عفاف و سَتر را بیشتر مراعات کند پسندیدهتر است و رخصتهای تسهیلی و ارفاقی که به حکم ضرورت درباره وجه و کفّین و غیره داده شده است این اصل کلی اخلاقی و منزلی را نباید از یاد ببرد.