غایبها اعلام کند، ای بسا که حدیثی امروز از من میشنوید و بعد برای دیگران نقل میکنید و آن کس که برای دیگری نقل میکند به اندازه آن دیگری که از او تحویل میگیرد نمیتواند استفاده کند زیرا نمیتواند به اندازه او به عمق معنا و سرّ حقیقت آن کلام پی ببرد. روی همین تأکید و توصیه رسول اکرم بود که «علم حدیث» در اسلام پدید آمد که مسلمانان با کمال دقت و امانت، احادیث رسول اکرم را برای یکدیگر نقل میکردند و از نسلی به نسل دیگر تحویل میدادند؛ و بعد «علم رجال» پدید آمد، یعنی علم تحقیق در احوال کسانی که راویان این احادیث میباشند که آیا قابل اعتماد میباشند و یا نمیباشند. امروز به یک جمله از حکمتهایی که به عنوان وصیت به ابوذر غفاری فرموده، سخن خود را زینت میدهیم. فرمود:

ای ابوذر! از آن بپرهیز که خیالات و آرزوها سبب شود که کار امروز به فردا بیفکنی، زیرا تو متعلق به امروز و مال امروز هستی نه مال روزهای نیامده. در آنجا که کار مفید و لازم و خداپسندی میخواهی انجام دهی تأخیر و دفع الوقت را روا مدار. ای ابوذر! به عمرت بیشتر بخل بورز تا به مالت.

این سخنان در زمینه غنیمت شمردن عمر و استفاده کردن از فرصت زندگی است. جای تأسف است که در نظر بسیاری از مردم چیزی از وقت و زمان و این رشته طولانی لرزان که نامش عمر است بیقیمتتر و بیارزشتر وجود ندارد. دوره عمر برای هرکسی دوره مدرسه است. همان طوری که در مدرسه روز و ساعت و دقیقه ارزش دارد، آن دقایقی هم که زنگ تفریح نواخته میشود برای تجهیز و تجدید قوا و آمادگی برای کسب کمال در ساعات دیگر است، تمام دوره عمر آدمی باید به