فعلی مدینه توسعه یافته همان مسجد است. رسول خدا خودش شخصاً در ساختن بنای این مسجد شرکت کرد. یکی از شرکت کنندگان در این ساختمان همین عمّار یاسر بود.

عمّار خیلی بیش از اندازه تلاش میکرد و نشاط داشت. رسول خدا در آن وقت در حضور جمعیت جملهای درباره او فرمود. مضمون آن جمله این بود که قتل عمّار در آینده در دست عدهای از خود مسلمانان که بناحق سرکشی میکنند اتفاق خواهد افتاد.

ضمناً این گفته رسول خدا اشاره بود به دستوری در قرآن که میفرماید: ممکن است یک وقت جنگ داخلی در میان مسلمانان رخ دهد، در این وقت سایر مسلمانان نمیتوانند سکوت اختیار کنند، باید اولًا کوشش کنند که کار به صلح بکشد، اگر یک دسته طغیان کردند و به صلح تسلیم نشدند وظیفه سایر مسلمانان این است که به نفع دسته صلح طلب علیه دسته یاغی و سرکش وارد جنگ بشوند جملهای که رسول خدا درباره عمّار فرمود در حقیقت بیدارباشی بود به مسلمانان که در آینده نزدیکی قبل از اینکه عمر عمّار به پایان برسد چنین حادثهای رخ خواهد داد.

از آن روز این خبر در میان مسلمانان شایع شد؛ وجود عمّار به منزله یک مقیاس برای روزی که اختلاف در میان مسلمانان رخ دهد معرفی شد. در حدود سی و هفت سال از این قضیه گذشت، داستان صفّین پیش آمد. در یک طرف علی مرتضی بود با گروه زیادی از بزرگان صحابه رسول خدا، در آن طرف دیگر معاویه بود با شامیان. عمّار جزو اصحاب علی علیه السلام بود و در معرکه صفّین کشته شد. کشته شدن عمّار غوغایی در میان شامیان و اصحاب معاویه ایجاد کرد، حدیث رسول خدا را به یادها آورد که قاتل عمّار طایفه طاغی و یاغی خواهند بود. اینجا تحریف معنوی، یعنی یک توجیه و تأویل عوامفریب، کار خود را کرد. معاویه