در بعضی قسمتها مشترک است از قبیل اینکه نیت لازم است، لباس نباید غصبی باشد و یا [از] غیر مأکول اللحم باشد و یا برای مرد حریر خالص باشد و یا نجس باشد.

بعضی قسمتها از مختصات حج است، از قبیل اینکه با دو قطعه ساده از لباس ندوخته محرم شوند، سرها برهنه باشد، پاها کفش و جورابی که پشت پا را بپوشاند نداشته باشد. اینجاست که تمام فوارق فقیر و غنی، درجهدار و بیدرجه، فوارق زبان و لغت، جنس و لون و نشانههای اقلیمی و غیره ذوب میشود و همه مسلمانان حاضر در این عبادت اجتماعی یک لباس و یکرنگ میشوند.

روح احرام تمرین به ترک محلّلات [است،] که بعضی از آنها مستحباتند، برای اینکه آمادگی کامل برای انضباط پیدا شود برای تقویت حس مقاومت.

در ورقههای کعبه و نقش اجتماعی آن گفتیم که ابناثیر حدیثی نقل میکند به این مضمون: کلُّ مُسْلِمٍ عَنْ مُسْلِمٍ مُحْرِمٌ.

لباس احرام لباس رسمی عمومی در حضور پروردگار در یک مجمع عمومی است. چرا لباس باید واحد باشد در این مجمع عمومی؟ برای اینکه همرنگی و همشکلی در همدلی اثر دارد. معمولًا در مجالس رسمی، پادشاهان لباس معینی به عنوان لباس رسمی انتخاب میکنند و اصل این کار خوب است.

ولی در حج آن لباس واحد سادهترین آنها باید باشد.