طَیباتِکمْ فی حَیاتِکمُ الدُّنْیا [1] همین است! نه، این هم درست نیست. مطمئناً اگر کسی در دنیا خودش را از لذتهای دنیا محروم کند به این حساب که در آن دنیا به او لذت بدهند، در آن دنیا روی این حساب به او لذت نمیدهند؛ نمیگویند تو چه بنده خوبی بودی که در دنیا لذت نبردی؛ حالا که در دنیا محرومیت کشیدی عوض آن محرومیت، اینجا به تو لذت میدهیم. نمیگویند تو از ما یک مقدار لذت طلبکاری، حالا که قبلًا از آن استفاده نکردهای الآن استفاده کن. قطعاً چنین چیزی وجود ندارد؛ یعنی لذتهای آخرت نتیجه محرومیتهای عمدی که بشر خودش برای خودش ایجاد کند نیست، بلکه مولود عوامل دیگر است.

اما طرف دیگر قضیه این است: آیا اگر ما لذت دنیا را بردیم، در آن دنیا میگویند چون لذت دنیا ولو لذت حلال دنیا را بردهاید، دیگر حق ندارید لذت ببرید؟ بنابراین شما یکی از دو بدبختی را باید تحمل کنید: یا در دنیا محرومیت بکشید یا در آخرت، و ایندو با هم جمع نمیشوند. این هم از نظر منطق اسلام مردود است.

علی علیه السلام در نهجالبلاغه میفرماید: ... انَّ الْمُتَّقینَ ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنْیا وَ اجِلِ الْاخِرَةِ، سَکنُوا الدُّنْیا بِافْضَلِ ما سُکنَتْ وَ اکلوها بِافْضَلِ ما اکلَتْ [2] متقین و پرهیزکارانی در دنیا هستند که هم نعمت دنیا را بردهاند و هم نعمت آخرت را. در دنیا در بهترین مسکنها نشستهاند و بهترین غذاها را خوردهاند و در عین حال به نعمت عقبی هم رسیدهاند.

بلی از نظر اسلام در دنیا یک لذتهایی حرام است. لذت حرام دنیا انسان را از لذت آن دنیا محروم میکند بلکه عقاب آن دنیا را میآورد. لذت زنا مسلّماً انسان را از لذتهای اخروی محروم میکند و بلکه عذاب اخروی

[1]. احقاف/ 20.

2. نهجالبلاغه فیض الاسلام، نامه 27، صفحه 886.