تفسير سوره معارج (2)

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم

فَاصْبِرْ صَبْراً جَميلًا.انَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً.وَ نَريهُ قَريباً.يَوْمَ تَکونُ السَّماءُ کالْمُهْلِ.وَ تَکونُ الْجِبالُ کالْعِهْنِ.وَ لا يَسْئَلُ حَميمٌ حَميماً.يُبَصَّرونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدی مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ.وَ صاحِبَتِهِ وَ اخيهِ.وَ فَصيلَتِهِ الَّتی تُؤْويهِ.وَ مَنْ فِی الْارْضِ جَميعاً ثُمَّ يُنْجيهِ [1].

دو سه آيه کوتاه قبل- که در جلسه پيش درباره آنها بحث شد- اشاره بود به يک جريانی که قرآن مجيد کمال عناد يک انسان را بيان کرد و آن اين بود که درخواستکنندهای استعجالِ در عذاب را درخواست کرد:سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ. در آن جلسه من به عنوان تنظير آيهای را ذکر کردم، بعد ديدم در بعضی تفاسير حتی نوشتهاند که اين موضوع با آن آيه ارتباط

[1]. معارج/ 5- 14.