ممکن بود که نسبت به امام تقصيراتی مرتکب شوند (هرکسی باشد، بچه يا نوکر انسان هم باشد تقصير مرتکب میشود). اگر تقصيری در طول سال مرتکب میشدند حضرت يادداشت میکردند. شب آخر ماه رمضان که میشد همه اينها را يک جا جمع میکردند و بعد به يکيک اينها میفرمود که فلانی يادت هست فلان روز چنين کاری کردی؟ فلانی تو يادت هست؟ بعد میگفت خدايا من از حق خودم نسبت به همه اينها صرفنظر کردم و از همه اينها گذشتم. خدايا تو هم از اين بنده خودت درگذر. بعد به آنها میفرمود: همه شما را در راه خدا آزاد کردم.

غرضم اين جهت است که اين يک عملی بوده است که در شب آخر ماه مبارک رمضان انجام میدادند. ضمناً دعايی است که در روز آخر ماه رمضان میخوانند که دعای وداع ماه مبارک رمضان است. اينها را عرض کردم برای اينکه افرادی شايد توفيق پيدا کنند که اين شبانهروز را واقعاً شبانهروز عبادت قرار بدهند. خداوند انشاءاللَّه به همه توفيق عنايت بفرمايد.

باسمک العظيم الاعظم الاجلّ الاکرم يا اللَّه .

پروردگارا دلهای ما را به نور ايمان منوّر بگردان، نيتهای ما را خالص بفرما.

پروردگارا در اين ماه اگر از ما راضی شدهای بر رضا و خشنودی خود بيفزا و اگر هنوز استحقاق اين خشنودی را پيدا نکردهايم به لطف و کرم خودت از ما خشنود باش.

خدايا از گناهان ما در اين ماه و در ماههای ديگر درگذر، توفيق توبه حقيقی و بازگشت به سوی تو به همه ما عنايت بفرما، توفيق عروج ازمعارج خودت به همه ما کرامت بفرما.